Just another day

Opstaan deed zeer vanmorgen. Toch iets te laat gaan slapen! En mijn wekker was niet gegaan, dus ik werd iets voor half 8 wakker, terwijl de gym op Sayap Kasih om 08:30 zou moeten beginnen…
Ik had me natuurlijk weer zorgen gemaakt om niks, want we kwamen om 08:20 aan bij Sayap Kasih en de zuster en Alfreds waren er nog niet eens… En maar 5 begeleiders! Misschien stom van mij dat ik van de week niet langs ben geweest om iets af te spreken voor vandaag, maar we hadden wel afgesproken dat het elke vrijdag gym zou zijn. We keken even rond bij alle kinderen en ik vroeg al of ik Evy en Nikki kon helpen, toen Alfreds binnenkwam. Hij wilde toch wel gym geven, dus dat heeft hij gedaan en dat ging gewoon goed. Prima! Maar na de gym gingen de begeleiders weer Tai Chi ofzo doen, pff… Beetje jammer hoor!
Wij zijn dus maar naar huis gegaan. Thuis gewerkt aan onze eindverslagen en geluncht. Rond 14:00 kwam Eristo me halen met de motor. Ik had gisteren laten vallen dat ik de motorritjes miste en toen bood hij meteen aan om me een lift naar Akfis te geven, haha. Heel lief! Evy en Nikki vonden het gelukkig niet erg om met de micro te gaan. De les zou om 15:00 beginnen, maar broeder Martin was vroeg (hij gaf de les, schijnt doctorandus te zijn). Ik heb even op Evy en Nikki gewacht, die een heel avontuur hadden meegemaakt op de reis naar Akfis. De deur van de micro ging namelijk niet meer dicht, haha. Oepsie!
Ze hebben zich voorgesteld aan de derdejaars en we hebben de les bijgewoond. We begrepen er natuurlijk vrij weinig van, vooral Evy en Nikki, hihi. Na de les mochten we op de foto met kak Eyne, haha. Die heeft al een hele verzameling foto’s met bule onderhand. En zij en Eristo zeiden dat ze een soort ceremonie/feest voor ons willen geven, voordat we naar huis gaan. Lief hè?! Meteen een moeilijkheid, want omdat ik het weekend na mijn verjaardag naar Java wil en pas eind mei terugkom, wanneer Evy en Nikki ook op vakantie gaan, moet het dus voordat ik naar Java ga al. En toen begon er ineens een lampje boven mijn hoofd te branden: ik ben jarig voor ik wegga, waarom combineren we het niet met mijn verjaardag? Dan kunnen we pak Leo vragen of we de derdejaars hier mogen uitnodigen, anders wordt de locatie denk ik ook een probleem. Terwijl we hier een zee aan ruimte hebben! Wooow, ik vond het echt superslim van mezelf, haha. En nu verheug ik me echt op mijn verjaardag. Ik hoop echt dat het doorgaat :)
Na de les zijn we gaan eten in Tomohon, het was alweer kwart voor 6. Ik heb nogmaals de soto gekeurd en deze kwam aardig in de buurt van die van thuis! Het was het net niet, maar hij smaakte goed :) Evy en Nikki zijn nu ook geen soto-maagden meer, haha. Ze vonden het ook lekker en ik heb ze al uitgenodigd om een keer thuis soto te komen eten als we terug zijn! We hebben al veel ideeën en plannen, voor hier, maar ook al voor thuis. Het klikt echt wel tussen ons, heel fijn! Na het eten zijn we door het culinair centrum gelopen en hebben we durian gekocht. Ik heb afgedingd (gedongen, ge.. Nou ja, jullie weten wat ik bedoel)! We wilden maar een kleintje, want Evy en Nikki hebben het dus nog nooit op. Een man, niet eens de verkoper volgens mij, die zei dat een kleintje 20.000 Rp kostte. En met een kleintje bedoel ik dus de grootte van een flinke sinaasappel. Veel te duur natuurlijk, haha. Dus na overleg met Evy en Nikki vroeg ik of we de durian niet voor 15.000 mochten kopen. Neenee, zei hij en wees naar een paar verrotte en kapotte durians. Die waren namelijk wel te koop voor 15.000. Oh ja… Toen begon degene die wel de verkoper was tegen me te praten en die zei meteen dat 15.000 wel goed was! Misschien toch te hoog begonnen als het zo makkelijk ging, maar ik heb er dus wel wat af gekregen! Haha. We hebben hem nog niet opgegeten en even op het balkom gelegd, anders stinkt het binnen helemaal. En we hebben mini-banaantjes gekocht om een poging te doen tot pisang goreng maken, ben benieuwd of het ons gaat lukken.
We hebben nog een potje Stapelwoord gespeeld en ik heb 1,5 uur met papa en mama geskyped. Keigezellig! Geappt met Dennis, Kate en de meiden en toen maar lekker mijn bedje in gekropen. Hier moet ik even van genieten, want vanaf morgen is het weer mijn beurt om op het matras te slapen. Selamat tidur!