Batu

Oei, te laat gaan slapen. Om 06:30 stond ik op, want om 07:30 zou ik opgehaald worden. Dus ik had lekker gedoucht, al mijn spullen gecheckt en nog even met mama geappt. Om 07:30 zat ik netjes klaar in de lobby, maar er was nog niemand. Om 07:50 kwamen ze eindelijk aan. Toch wel jam karet, hier in Jakarta :) Karin, de vrouw van Fari, heeft voor me uitgecheckt en toen gingen we regelrecht door naar het vliegveld. We waren dus met oom, tante, Karin, haar 2 kindjes en ik. Op het vliegveld hebben we een lekker Starbucks-ontbijtje op. Ik heb mijn lijstje met toeristische attracties die ik wilde zien, laten zien aan oom en hij ging meteen een hele planning voor me maken. Wel lief!
We konden al snel boarden en we waren ook zo op de plaats van bestemming, Surabaya. Het was nog geen 1,5 uur vliegen! Hups, het busje in dat oom had gehuurd en op naar Malang! Nou ja, het blijkt dus dat we in de gemeente Malang zitten, maar de plaats waar we echt zitten, heet Batu. Of zoiets, haha.
We hebben trouwens eerst nog lekker geluncht in Surabaya. Heerlijke nasi goreng gegeten, niet normaal! En gurame geproefd. Dat is vis, was heerlijk krokant en smaakte echt goed. En als ‘toetje’ Cao Hitam op, dat was net een soort cendol, dus een sapje met stukjes gelei erin. Lekker, maar wel mierzoet. Toen moesten we 2,5 uur rijden naar Batu en hebben we allemaal zitten/liggen slapen in het busje. Hoezo familie? :)
Ik heb geprobeerd nog wat foto’s te maken vanuit het busje, maar dat ging niet heel goed. Het is hier ook druk op de weg, maar minder dan in Jakarta. Dat kan ook bijna niet anders volgens mij. Maar toch had ik in Jakarta meer chaos verwacht, dus dat viel me wel mee. In Malang hebben alle zijstraatjes een soort toegangspoort, die je dus vanaf de hoofdweg ziet. Heel apart.
Rond 17:15 waren we bij het hotel, de Pohon Inn. Het ziet er heel leuk uit! Alsof het binnen in een rots is. En het grenst aan een dierentuin! Voordat we naar boven gingen, heb ik kennis gemaakt met Paulus, de oudste zoon van oom en tante. Hij woont dus in L.A. met zijn vrouw (ook Lia) en 2 kindjes. Mady en Avi heten ze, ze hebben dezelfde leeftijd als die andere 2. Ik geloof dat ze 2 en 4 zijn, lekker druk dus :) En Mady begrijpt wel Indonesisch, maar spreekt het niet. Ze spreekt echt Amerikaans Engels. Dat is zo gek, om zo’n jong Indonesisch meisje op die manier te horen praten! Even opgefrist op de kamer. Vanaf het balkon kijk je uit over de dierentuin, echt heel gaaf. Oh, ik hoorde ook nog een leeuwenbrul. Of dat nou echt was of een bandje, mag Joost weten, haha. We zijn naar beneden gegaan om te eten, maar we aten daar niet. Maar het restaurant in het hotel is wel vet. Je kunt vanuit daar 3 dierenverblijven in kijken. En de tafeltjes die voor die ramen staan, staan op een soort draaischijf. Dus als je zit te eten, draai je heel langzaam het hele restaurant rond, zodat je langs alle verblijven komt zonder op te staan. Je moet nog wel opstaan om je eten te halen, maargoed. Haha.
We hebben gegeten bij Betheny’s, een heel mooi restaurant. Alsof je in het regenwoud zit, leuk aangekleed. Na het eten, zijn we naar een soort kermis geweest. Daar ben ik met Lia in de Sepeda Gila (de gekke fietsen) geweest, die gingen helemaal over de kop. Lia’s vader wilde ook mee, maar die moest er weer uit, omdat hij de beugel niet dicht kreeg over zijn dikke buik, hihi. De kindjes hebben wat gespeeld en na veel moeite hebben we nog een familiefoto genomen.
Rond 22:15 terug in het hotel. Nog eventjes geappt met Dennis en mama en daarna gaan slapen.