Pfff...

De wekker om 06:00, want we gaan eerst mijn visum regelen. Om 07:00 zat ik al klaar in de lobby en 20 minuten later kwamen oom en tante mij ophalen om naar het immigratiekantoor te gaan. Tien minuten later kwamen we aan en bleek dat het loket pas om 8 uur open ging. Mooi begin van de dag, maar niet heus. En toen we eenmaal aan de beurt waren, konden we ook zo weer weg, want blijkbaar kan oom Cipto mijn sponsor niet zijn. Ik het hele verhaal uitgelegd, dat ze in Manado hadden gezegd dat dat gewoon kon, maar nee hoor… Het moet echt pak Rolly zijn. We hebben hem gebeld, maar hij nam niet op helaas. Gelukkig heb ik alle papieren op mijn usb staan. Ik hoop dat het lukt, want anders kan ik mijn vakantie wel vergeten en moet ik eerder terug naar Manado. Pff, ik kan wel janken! Goed, even ontbeten met oom en tante. Soto als ontbijt, dat is weer eens wat anders!
Na het ontbijt zijn we naar het huis van oom en tante geweest, geen idee waarvoor. Daarna naar het kantoor van oom Cip om te proberen de visumverlenging te regelen met de documenten die ik op mijn usb had staan. Echt gek, als oom voor de deur staat wordt hij keihard aangekondigd en gesalueerd. Heel apart, hihi. Toen alles daar ‘geregeld’ was, gingen we weer naar een ander immigratiekantoor, waar we na een half uur wachten naar het gebouw ernaast werden gestuurd. Daar kwamen we aan en dat bleek geen immigratiekantoor te zijn! Ze stuurden ons daar weer terug naar de buren, waar we dus net vandaan kwamen. Toen zijn we naar het kantoor in Zuid-Jakarta gegaan, waar het superdruk was. Daar werden we heel vriendelijk geholpen, maar kon je maar tot 12:00 terecht voor visumverlenging en het was al 14:30. Grrrr… Wat een gedoe! Om 15:45 hebben we geluncht, maar ik had helemaal geen honger. Wat een rotdag. Van de leuke activiteiten die gepland waren is vandaag dus niks meer gekomen, door al het gehannes. We zijn alleen langs de Taman Ismael Marzuki geweest, een museum geloof ik. Er zit ook een planetarium naast, dus dat leek me wel leuk om te zien, maar helaas… Hij was al dicht. We hebben even buiten staan kijken, want daar waren ze iets aan het filmen. Was best leuk om te zien, het waren allemaal dansers met van dat gekleurde poeder.
Ik was echt superchagrijnig, dus ik ben de rest van de avond in mijn hotelkamer gebleven en heb mama even gesproken. Gelukkig wel mijn gal kunnen spuwen. Ajie appte me en kwam nog met een goed idee. Namelijk om gewoon mijn visum te laten verlopen en een boete te betalen op het vliegveld. Dat klinkt wel heel aantrekkelijk, dan hoef ik me nergens zorgen om te maken! ALS het ook echt zo werkt. Hij vond het op een site, maarja… Je weet maar nooit. De boete zou 200.000 Rp per dag zijn en als ik weg ga, zou mijn visum dan 6 dagen verlopen zijn. We zien het wel. Papa zei al dat ik misschien broeder Han moet vragen of we gewoon in Manado kunnen verlengen. Achja…
Al met al was vandaag niet echt mijn geluksdag. Welterusten!