Terug naar het dagelijkse leven

Het is weer maandag, terug naar het dagelijkse leven dus! De derdejaars zijn nog ‘vrij’, alleen vandaag moeten ze wel op school zijn. Ik had met broeder Han afgesproken dat ik om 9:00 langs het kantoor van Yamaru zou komen om te vertellen over mijn belevenissen in Temboan. Dat heb ik dus ook gedaan. Alweer heb ik verteld dat het met de studenten super was en dat de dorpelingen aardig waren, maar ook over ibu. Broeder Han vond het vreemd dat ze hadden gezegd dat het mijn geld was, omdat hij dacht dat de kans dan juist kleiner is dat ze het terug zou geven. Ja, ik ben natuurlijk een rijke buitenlander.. Maar het is goed gekomen, dus ja… Hij vroeg of ik spijt had dat ik was meegegaan. Nee, dat helemaal niet! Hoewel ik heel graag naar huis wilde na een week, ben ik toch weer een hele ervaring rijker en dat vind ik weer mooi meegenomen :) Hij vroeg ook nog of ik een verslagje kan maken van mijn ervaringen. Lees mijn blog, zou ik zeggen! Maar dat ga ik wel doen natuurlijk. Zo komen er steeds wat opdrachtjes bij, haha. Morgen om 15:30 komt René, mijn begeleidend docent uit Nederland, aan in Manado. Samen met broeder Han ga ik hem ophalen van het vliegveld, vinden we wel gezellig! Om 11:00 gaan we al, dus misschien kan ik Manado wat beter bekijken.
Na het gesprek met broeder Han ben ik terug gegaan naar pak Leo. Vanmiddag om 13:00 zou ik naar Akfis gaan. Ik heb geprobeerd een schema te maken waarin ik mijn eigen project(en), het stageprogramma van de studenten en de lessen op Akfis wilde inplannen, maar het ziet ernaar uit dat ik niet alles kan hebben! Wat een verrassing… Mijn project gaat natuurlijk voor, dus ik kan geen stage mee lopen met de derdejaars helaas. Ik wil wel in de ziekenhuizen en in de Puskesmas een dagje meekijken, daarvoor moet ergens wel een gaatje te vinden zijn!
Aan het eind van de ochtend even een eitje gebakken en opgegeten met wat rijst. Er was ook taart! Misschien over van de verjaardag van pak Leo, die afgelopen donderdag was. 58 is hij geworden volgens broeder Han. Was lekkere taart, een Schwarzwalder Kirsch-taart. Ben niet van de kersen, maar des te meer van de chocola! Hihi. Ik heb pak Leo nu gezien trouwens, toen hij de trap op liep. Hij kan het wel alleen, maar heel moeizaam. Moet zich echt aan de leuning optrekken. Vanavond maar eens met hem aan de slag!
Om 12:15 heb ik Eris gevraagd hoe laat hij me kwam ophalen. Dat hadden we al afgesproken. Hij was al klaar, maar het regende in Tomohon en jullie weten hoe het hier is: een spatje regen en ze denken meteen dat ze ziek worden! Nouja, dan neem ik de bus maar :) In Woloan was geen spatje regen gevallen, dus kon lekker in de zon wachten. Ik heb het geweten! Een kwartier later stond ik nog te wachten. Er kwamen veel bussen voorbij, maar die zaten allemaal vol! Weer een smsje van Eristo, waar ik was. Aangezien ik nog niet in de bus zat en het was gestopt met regenen, kwam hij me toch ophalen, haha. Op school waren nu ook de eerste- en tweedejaars, hun vakantie is na een maand weer voorbij. Ik heb nog geen kennis met ze gemaakt, volgende keer weer. ‘Mijn’ klasgenoten hadden een les waarin ze hun indeling voor stage kregen. Die indeling heb ik al sinds voor Temboan in mijn bezit, haha. Wist ik veel dat ze die nog niet hadden. Maar het was lachen, gieren, brullen hoor! De broeder deed een indrukwekkende imitatie van iemand die niet met persoon X in het groepje wilde zitten voor stage, haha. Ik wilde mijn schema aan ibu Filly laten zien en meteen dagen inplannen om de ziekenhuizen en de Puskesmas te bezoeken, maar ze was er niet. Alfreds heb ik wel even gesproken. Hij had me vanmiddag gebeld en dat was blijkbaar omdat hij me had zien wachten op de blauwe bus. Hij zat (hoe kan het ook anders) zelf in een van die overvolle busjes! Haha. Had ik het toch beter bekeken achterop de motor bij een privé-chauffeur!
Na de les bij Ockly achterop naar hun kos. Het is net een stoelendans, maar dan met motoren: een motordans! Wow, wat een slechte grap… We gaan weer verder!
Heral en Eristo kwamen later ook, ze hadden salak gekocht. Dat is fruit, maar ziet eruit als een grote, bruine ui met een stekelige schil. Als je hem open maakt, zit er een witte vrucht in. Daar moet je nog een velletje vanaf peuteren en dan kun je het eten. Het is best zoet, smaakt ook een beetje als appel. Binnenin zit een kleine bruine pit. Best lekker! Niet de pit hoor, haha. Maar je verwacht die smaak niet bij het uiterlijk van de vrucht, heel apart.
Heral heeft me naar Woloan gebracht, want hij moest daar ook zijn om familie te bezoeken. En weer een nieuwe ontdekking gedaan. Heral is 28! Hij ziet er echt jong uit, dacht dat hij zelfs iets jonger was dan ik. Hij had dat natuurlijk al verteld, maar dat was op de dag dat alle studenten zich aan me voorstelden. Heb ik niet allemaal kunnen onthouden helaas. Eenmaal terug in Woloan, had ik nog steeds geen internet… Ik heb dus maar foto’s van RBM op mijn usb-stick gezet voor Andrew en foto’s van iedereen thuis bekeken. Mis iedereen!
Als ik hier morgen nog geen internet heb, ga ik woensdag of donderdag in het kantoor van Yamaru zitten, dat mag van broeder Han. Dat zal waarschijnlijk op een tijd zijn dat iedereen slaapt, maar dat zie ik dan wel weer!
Met het eten kreeg ik een of andere varkenspoot voorgeschoteld, brr… Heb een ministukje geproefd, maar het was echt niet lekker. De smaak was nog niet eens zo slecht, maar gewoon de textuur en het idee dat ik een varkensteen zat te eten, bah… Angra heb ik niet gezien, nu is er iemand anders voor de kinderen, oma Is (zo spreek je het uit, geen idee hoe je het schrijft). Een oma’tje met grijze uitgroei en zonder bovengebit, haha. Ze is heel aardig voor me en spreekt een beetje Engels en zelfs wat Nederlands! Haar moeder is nog van de generatie die op school Nederlands heeft moeten leren. Ik verwachtte dat er van de afspraak om vanavond film te kijken in de kos van Meyti & co, niet veel meer zou komen, dus ik ben mijn huiswerk van bahasa maar gaan maken. Hopelijk kan ik die snel naar huis mailen! Ik heb les 19 en 20 gemaakt, les 21 kon ik niet downloaden omdat er geen internet is. Ik heb ook nog geoefend met pak Leo, het gaat al beter! Hij is sterker en kan beter lopen, maar ziet nog wel dubbel. Nog even gesmst met mama en Shel, dat wordt een hoge telefoonrekening deze maand! Maar dat vind ik niet erg, het is het dubbel en dwars waard :)
Ik heb nog eventjes in Muggen mensen olifanten gelezen en toen ben ik maar gaan slapen.