Eindelijk actief

Ik had voor vandaag met mw. Filly afgesproken dat ik om 10:00 uur op de school zou zijn. Toevallig zou een van de studenten, Eristo, ook naar school gaan en hij had aangeboden om me op te halen. Om 09:30, toen ik opgehaald zou worden, kreeg ik een smsje. Het was Eristo, hij zei dat hij me niet kon ophalen, maar Ockly was al onderweg. Dat is dus die jongen die me gisteren had geholpen. Daarna nog een smsje van broeder Han, dat mijn afspraak met Filly niet door zou gaan. Nou ja, oké. Maar Ockly is toch onderweg, dus ik zie het wel. Als er niemand is, kan ik misschien nog wat rondkijken of een beetje aan school werken. Internet deed het niet, dus mijn rondje welterusten wensen ging hem niet worden vandaag. Bij deze: welterusten, haha.
Ockly haalde me dus op, op een schakelmotor deze keer. Dat maakt wat meer lawaai, maar gaat wel sneller. Prima joh! Op naar de school  Daar aangekomen, was Filly er inderdaad niet. Ik heb dus gevraagd of ik wat aan school kon doen op de academie. Dat kon gelukkig gewoon, dus was ik (en Ockly) niet voor niets gekomen. Ik heb een schema geprobeerd te maken voor mezelf, van de stages. De studenten moeten tot het einde van het schooljaar denk ik, stage lopen. Ze gaan naar 4 plaatsen: een protestants ziekenhuis/katholiek ziekenhuis/gezondheidscentrum in Tomohon of een ziekenhuis in Manado. Met Filly had ik al afgesproken dat ik voor de zekerheid gewoon in Tomohon kan blijven, maar ik mag wel zelf kiezen waar en wanneer ik stage loop. Hiervan heb ik dus een soort indeling gemaakt en kan ik volgende week overleggen of ze akkoord gaan. Ik hoop natuurlijk dat ik volle bak mee kan stagelopen! Ik denk dat we veel van elkaar kunnen leren.
Natuurlijk was ik binnen een kwartiertje klaar, dus om tijd te rekken heb ik wat in mijn notitieboekje opgeschreven. Ondertussen had ik al weer teh manis en een chocoladebroodje onder mijn neus geschoven gekregen, dus dat heb ik ook lekker op. Toen was er een half uur voorbij, haha. Eristo, de student die me eigenlijk zou ophalen, was nu ook op school en zat buiten te praten met Ockly. Die had gezegd dat hij me op zou halen als ik klaar was, maar hij had dus zitten wachten! Ik had net gevraagd of ik in de bibliotheek mocht kijken en Heral, een andere student, is mee gelopen. Ik heb gekeken welke boeken ze allemaal hebben. Het is een kleine bieb, maar de basis is er! Ik denk wel dat veel boeken al verouderd zijn. Heral begreep mijn vraag niet of er nog boeken waren die ze hard nodig hadden. Wel zei hij dat hij zelf graag meer boeken zou willen zien over sportblessures. Naar zijn mening is de bieb niet compleet. Nee, dat denk ik ook, maar ze hebben dus wel over alle onderwerpen een beetje. Aangezien ik verder niets kon doen, ging ik maar weer weg. Ockly vroeg wat ik allemaal van plan was vandaag. Aangezien ik daar schijnbaar tegenwoordig niet meer aan doe, heb ik hem uitgenodigd om mee te gaan eten in Tomohon. Heral en Eristo heb ik ook gevraagd en die waren ook van de partij. Lekker achterop de motor, dat was echt leuk. En om scooter/motor te rijden, is het weer hier heerlijk! Lekker een briesje erbij :)
Ik ben hier nu wel gewend aan het verkeer, de chaos en al het getoeter dus. Geen boete als je hier toetert hoor, eerder als je het niet doet. Ook begin ik het al normaal te vinden dat ze hier aan de linkerkant van de weg rijden. Zondag, toen ik met Jenni en Meico mee ging naar de kerk, wilde ik aan de rechterkant voorin de auto stappen. Hier is dat natuurlijk de bestuurderskant, haha. Deze fout maak ik nu niet meer. Goed, we gingen dus met z’n vieren eten in hetzelfde restaurant als gisteren. En weer ayam lalapan! Lekker! De studenten zijn heel aardig en ze helpen elkaar goed met het spreken van Engels en mij met Indonesisch. Als ik een paar zinnen van hun heb begrepen, vergeten ze alleen even dat ik de taal nog niet goed spreek en ratelen ze er ineens op los.”Pelan, pelan!”, haha. Na de lunch gingen we weer naar de pray-hill. Daar hebben ze een stuk of 300 foto’s gemaakt, want ze wilden alle drie om de beurt met mij op de foto, of met zijn tweeën. En oh ja, ik mocht zelf ook nog op de foto met een mooie achtergrond, haha. Het was wel heel warm vandaag, vooral in de zon. We hebben even rondgelopen op de berg en zijn toen weg gegaan. De weg ernaartoe was echt heel steil. De weg terug dus ook! Dat naar beneden rijden is soms best freaky. Ik heb mijn tenen bijna door mijn schoenen heen gedrukt om niet naar voren te glijden, geloof ik! En ik kreeg echt kramp in mijn benen.
Eenmaal beneden aangekomen, vroegen ze of ik al naar huis wilde. Nee, alsjeblieft niet zeg, ben veel te blij dat ik nu iets te doen heb! Op naar de volgende hotspot dus. Deze keer was het een boeddhistische tempel, zij noemden het een Shaolin-tempel. Het was daar echt mooi, heel kleurrijk! Daar zijn natuurlijk ook weer 50 foto’s gemaakt. Ik overdrijf wel een beetje nu, maar niet veel, haha. Ik voelde me net een fotomodel. Hier was het ook echt warm en nu begonnen we er wel last van te krijgen. We hebben een rondje gemaakt en zijn weer op de motor gesprongen. Die motor van Ockly gaat trouwens niet zo aan. Om hem te starten, moet hij even aangeduwd worden en tijdens het rollen slaat hij dan ineens aan. Dat ziet er best grappig uit. Eristo bracht Heral naar huis en Ockly had gevraagd of ik even mee ging naar zijn huis om de foto’s van mijn camera op zijn computer te zetten. Hij was namelijk ook nog nooit bij de tempel geweest. Vlak nadat we daar waren aangekomen, kwam Eristo ook binnen. Ze wonen dus samen, op kamers. Ook hun ‘huisbaas’ heb ik ontmoet. Een aardige vrouw en ze spreekt zelfs een heel klein beetje Engels. Jammer genoeg paste de memory card van mijn camera niet in zijn laptop en het kabeltje had ik niet bij me. Volgende keer maar weer proberen. We zaten een beetje te praten over van alles, het zijn echt wel gezellige gasten en de taalbarrière levert soms hele grappige situaties op. Zo vertelde ik dat het Nederlandse woord voor ayam jago ‘haan’ is en begonnen zij te lachen. Ze moesten meteen aan broeder Han denken, dus die is nu waarschijnlijk omgedoopt tot broeder ‘ayam jago’ en broeder ‘haan’. Ik voelde me echt op mijn gemak bij die jongens, dat bleek later ook, want ineens voelde ik een huilbui aankomen die ik niet kon tegenhouden. Miste jullie ineens zo erg! Ze snapten het gelukkig wel en zeiden een paar keer dat ze mij graag willen helpen en mijn vrienden willen zijn, dus als ik iets nodig heb of ergens heen wil, moet ik hun bellen of smsen. Heel lief van ze, maar ik wilde op dat moment gewoon iedereen van thuis weer zien. Mijn breakdown heeft gelukkig niet lang geduurd, daarna was het weer gezellig. Ik ben daar tot kwart over 5 blijven hangen en nadat ik beloofd had dat ik niet meer zou huilen, heeft Ockly me weer thuis gebracht. Toen heb ik de wasmachine vol gegooid met wat hulp van Neel en een eitje gebakken. Ineens vroeg Neel of ik wel eens hond had gegeten. Neeneenee, zei ik, hoezo? Staat dat hier op tafel dan? Toen bleek het inderdaad in een schaaltje op tafel te staan! Ik heb maar even bedankt. Durfde het niet aan, brrrrr. Doe mij dan nog maar een portie babi! Neel en de andere hulp (geen idee hoe ze heet) hebben samen met mij gegeten en we hebben een beetje gepraat. Dat ging best goed gelukkig, er begint schot in de zaak te komen!
Ik ben vanmiddag trouwens verbrand op de motor… Ik kwam binnen en Neel riep meteen: “Merah!” en wees naar haar wangen. Shit! Het viel gelukkig wel mee, mijn neus en wangen zijn inderdaad een beetje rood. Maar niet rood à la Stegwee, haha. Morgen maar even insmeren!
Na het eten zat ik aan tafel in mijn notitieboekje te schrijven, toen Angra weer iets van me wilde hebben. Mijn oplader deze keer. Oké, als ik hem maar terugkrijg! Ze heeft ook al geen pulsa gekocht, maarja, over die 25 cent zal ik me maar geen zorgen maken. Maar die lader is de reden dat ik überhaupt een nieuwe telefoon heb gekocht, dus die wil ik wel echt terug. Nou ja, dat kan ik haar toch niet uitleggen, ze spreekt geen woord Engels.
Internet doet het al de hele dag niet. Ze zijn vandaag met de stroom bezig geweest, dus ik denk dat het daaraan ligt. Achja, tidak apa-apa (maakt niet uit). Alvast mijn blog uittypen zodat jullie weer bij kunnen lezen en dan slapen, de wekker gaat morgen om 03:45! Deze ga ik denk ik wel nodig hebben, haha. Selamat tidur!

P.S. Bedankt voor alle lieve reacties en handige tips! Heel lief :)