Nieuw en apart

Vandaag voor het eerst eindelijk een beetje met mijn gastheer, pak Leo, gepraat. Ik werd 2 uur voor mijn wekker wakker, haha. Internet deed het, dus ik heb iedereen even welterusten gewenst. Daarnaast van mama nog een handige tip gekregen via de buren: ik moet het contact leggen, want zij doen het niet, Daar was ik al achter, maar pff.. Ik raak er een beetje moedeloos van! Goed, niet opgeven, maar gewoon de stoute schoenen aantrekken. Hallo taalbarrière!
Nou, goed dan. Op dat moment hoorde ik dat er beneden ontbeten werd. Om half 7, aduh! Dankzij mama's aanmoediging ben ik dus maar gaan proberen een gesprek aan te knopen. Ik vroeg of ik erbij mocht zitten en dat mocht, maar toen was er een awkward silence. Ze zeiden verder namelijk niks! Ibu Cherly (mijn gastvrouw) ging van tafel en pak Leo ging op de bank in de keuken liggen. Hij voelde zich niet zo goed denk ik. Toen heb ik maar wat water gedronken en ben ik weer naar boven gegaan. Wat een schijterd he! Niet lachen hoor, het is best eng om zo in je eentje al die moeite te moeten doen. Maargoed, het is het vast waard :) Oh trouwens, ik wil Evy en Nikki (de studenten die hier in maart heen komen) niet bang maken ofzo, maar ik zag een muis op het fornuis! Ik moest stiekem wel een beetje lachen, maar ik vond het niet vies ofzo. Mijn eisen aan hygiëne zijn al minder aan het worden, merk ik, haha. Goed, ik kwam daarna dus boven, maar had nog niet ontbeten, dus even later weer naar beneden. Toen zat hij (pak Leo, niet de muis) weer aan tafel en ging ik maar gewoon wat vragen stellen over zijn werk ofzo. Weet het niet eens meer, ik was stikzenuwachtig! Hij gaf gelukkig heel geduldig antwoord, haha. Ik denk dat hij wel aardig is, maar een beetje stil. Zoals papa, maar dan nog 20x zo stil. No offense hoor pa! Jouw stiltes zijn oké, maar die van hem killen me echt. Echt heel awkward om bij een paar mensen te zitten en er wordt de hele tijd niks gezegd. Maar nu heb ik dus eindelijk een soort van gesprek gevoerd. Mijn gastheer is blijkbaar ziek en gaat binnenkort naar een ziekenhuis in Maleisië om onderzocht te worden. Zal dus wel ernstig zijn.. Dan snap ik dat hij niet zo veel zin heeft om te praten.
Maarja, so far so good. Ik heb gewoon ontbeten dus. Geen rijst deze keer, maar brood! En nog wel met hagelslag. Hoe Hollands wil je het hebben? Na het ontbijt duurde het nog een uur tot broeder Han me zou komen ophalen, dus heb ik maar een stukje blog getypt. Vandaag was het tijd om naar de academie te gaan. Hier moet ik in ieder geval een opdracht uitvoeren voor school, namelijk het in kaart brengen van de opleiding fysiotherapie hier, in Tomohon. Voordat we naar de school gingen nog even langs het postkantoor, want broeder Han checkt de postbus elke dinsdag en vrijdag.
Eenmaal op de Akfis (Akademi Fisioterapi) aangekomen, heb ik pak Rolly (directeur), pak Andy (vice-directeur) en mevrouw Filly ontmoet. Zij is geloof ik vergelijkbaar met een directiesecretaresse. Broeder Han heeft getolkt, maar ik kon wel wat verstaan. Alleen de schoolterminologie niet zo. Wel spreken ze redelijk Engels, dat scheelt ook weer. We hebben het kunnen hebben over de opdracht en ik heb meteen wat papierwerk gekregen om door te lezen. Veel hiervan is al vertaald naar het Engels, echt lief. Ik merkte heel goed dat de mensen op de school me heel goed willen helpen en ibu Filly heeft gezegd dat ik altijd langs kan komen op de school. Ook meteen telefoonnummers uitgewisseld met de directie en een rondleiding gehad. De school is heel klein en eenvoudig, maar wat wil je, als er in totaal maar 71 studenten op zitten? Er zijn klaslokalen voor theorie en praktijk, een aula, een eetzaal, een computerruimte en een bibliotheek. Er waren vandaag geen studenten, deze hebben vakantie. Donderdag ga ik terug om een college bij te wonen, gegeven door pak Rolly. Wat ik niet helemaal snap, want er is me net verteld dat het vakantie is tot 10 maart. Achja, we zien wel! Ik moet dus wel even een telefoon kopen, want ik had er wel één mogen lenen van de buren (superlief!) maar daar zat geen oplader bij. Stom dat ik niet beter heb gekeken voordat ik vertrok.. Ibu Filly en pak Rolly gingen ook nog even mee naar het gezondheidscentrum zodat ik kennis kon maken met de directeur. Toen we daar aankwamen, bleek deze echter naar een begrafenis te zijn. Ik heb dus maar weer eens mijn gegevens achtergelaten en toen zijn we weer terug gegaan om onze medereizigers af te zetten op school.
Hierna naar de lieve oude dame aan wie ik een rookworst had gegeven, omdat broeder Han zijn cadeau nog even wilde afgeven. Toen was het al 12 uur en dus lunchtijd. Ik heb hier het idee dat ik de hele tijd aan het eten ben! Broeder Han nodigde me uit om te lunchen en we zijn naar RM (rumah makan) Manggaray gegaan. Hier heb ik lekker soto op! Heerlijk! Het 'restje' (de helft) dat over was, konden ze inpakken en heb ik meegenomen. Vanavond of morgen dus weer soto! Ik wilde betalen, maar dat mocht niet. Broeder Han had mij uitgenodigd, dus hij zou betalen. Zo werkt het hier dus. Net als dat ze vinden dat de grond zo vies is dat je je tas zelfs op een stoel of tafel moet zetten. Na het eten is broeder Han het dal in gereden, dat tussen Woloan en de Lokon ligt, Hier heb ik nog wat leuke foto's kunnen maken. Daarna naar huis waar ik een hele tijd heb zitten typen en de papieren van de school heb gelezen en geprobeerd te vertalen. Tijdens het typen van verhalen voor jullie, ben ik op mijn kamer helemaal lek gestoken! Ik heb toch zo'n hekel aan muggen...
In de middag ging ik nog een stukje lopen, jalan-jalan. Dat is echt niet leuk, ik voel me net een kermisattractie. Blijkbaar ben ik echt een bezienswaardigheid, want alle mensen kwamen uit hun huis om naar mij te kijken enzo. Ook werd ik nog nageroepen en mensen gingen allemaal lachen. Ik wist niet hoe snel ik weer naar binnen moest komen! Heel ongemakkelijk.. Dan maar weer naar binnen om iets aan school te doen.
De papieren van school was ik in de keuken gaan doornemen, om een beetje 'onder de mensen' te zijn, maar toen ik opkeek, werden er allemaal stoelen neergezet in de hal en stonden er onbekende mensen naar me te kijken. Ehh, selamat malam? Toen heb ik maar aan Neel gevraagd of ik soms naar boven moest gaan. Ze zei van wel, dus ik heb wat eten gepakt en mee naar boven genomen. Vlak daarna hoorde ik allemaal mensen binnen komen en praten. Ondertussen zat ik met papa te skypen en ineens begonnen ze beneden te zingen. Papa dacht dat het misschien een gebedsdienst was en ja hoor, dat was het ook. Toen ik een paar keer ging gluren en luisterde (ik weet het, heel slecht. Maar het is hier al zo gehorig), waren ze aan het bidden en op een gegeven moment stonden me allemaal met hun armen uitgestrekt naar pak Leo. Het is dus inderdaad een gebedsdienst en nog voor mijn gastheer ook. Hij moet wel heel ziek zijn... Ik denk dat het ook wel ongepast was geweest als ik in de keuken was blijven zitten, dus achteraf was ik wel blij dat ik gewoon had gevraagd of ik weg moest. Ik heb ook nog geprobeerd met Remco te skypen, maar toen lukte het ineens niet meer. Slechte verbinding, volgende keer maar weer proberen..
Twee uur later waren ze nog bezig! En ik maar eenzaam op mijn kamer zitten... Nee hoor, ik was niet eenzaam, want ik heb gewoon zitten skypen en appen. Wat ben ik blij met dat internet! Tenminste, als de wifi het doet, haha. Om 22:00 waren ze eindelijk klaar en ging iedereen nog eten. Ik maar weer skypen dan! Heb gezellig gekletst met Shel, Gaan en daarna nog even met mama. Toen nog tot een uur of 1 met Kate en daarna ben ik maar gaan slapen. Tot zover weer mijn half-eenzame avond, haha.