Selamat tweede Paasdag

Vroeg op om te ontbijten met Evy en Nikki. Zij gingen naar Sayap Kasih en in wilde thuis aan de slag. Er is een nieuwe kindermeid, ik weet niet of ik dat al had verteld. Ik heb ook geen idee hoe ze heet, maar zij is hier voor Misya. En oma Is dus voor Michelle. Gek idee toch? Vind ik in ieder geval wel, maar ze eisen ook wel veel aandacht op hoor, vooral die kleinste. Echt een draak!
Goed, ik was dus aan het werk en die nieuwe kindermeid was aan het vegen op de overloop. Vraagt ze ineens of ze binnen mag komen en toen begon ze allemaal te praten. Ze vroeg aan mij of ze foto’s van ons mocht maken om thuis te laten zien. Hmm, oké… Toevallig was ze net weg geweest en weer terug gekomen om te vragen of ik kon helpen haar simkaart in een andere telefoon te stoppen, toen Evy en Nikki thuis kwamen. Zo, het was nog net geen echte fotoshoot. Ze bleef ook maar doorgaan, totdat wij op een gegeven moment zeiden dat het toch echt wel mooi was geweest. Anders was ze misschien nog wel een half uur doorgegaan. Hierna hebben we even gepuzzeld en had Nikki zin in pannenkoeken. Die mocht zij zelf gaan bakken, haha. Bij het omdraaien had ze een pannenkoek nog naast het fornuis gegooid, haha. Zonde!
Vlak na de lunch kwam broeder Han ons al ophalen om ‘rond te rijden en te kijken’. Hij was 10 minuten te vroeg, daaraan merk je wel dat het een broeder is… Hoeveel vrouwen zijn nou 10 minuten voor ze opgehaald worden al klaar? Wij in ieder geval niet. Ik was me zelfs net aan het omkleden, haha. We hadden geen idee wat we gingen doen, maar we vertrouwen broeder Han wel. Nou ja, soort van… Hij is een beetje kippig aan het worden en ook doof volgens mij. En hij is nog niet gewend aan deze auto, dus de motor heeft het zwaar te verduren met hem! Maar ik voel me toch nog redelijk veilig bij hem in de auto, al heb ik het idee dat hij qua rijvaardigheid hard achteruit is gegaan sinds ik hier ben. Maarja, dit is Indonesië! Als je voorrang wil, toeter je en dan neem je het gewoon. En wonderbaarlijk genoeg stopt degene die je kruist altijd op tijd.
We reden naar een paar warme bronnen. Zwavelbronnen dus! Poeh, dat stonk! Was wel heel apart om te zien. Er waren kratertjes waar rook uit kwam, maar ook een paar stroompjes en plassen met borrelend water. We hebben een rondje gelopen, waarbij we weer een enge brug over moesten, met bamboe die helemaal doorboog als je erop stond. Freaky, maar we hebben het overleefd :) Na dit rondje zijn we naar het Linow-meer gereden. Toen ik vertelde dat we daar al waren geweest, leek broeder Han wel een beetje teleurgesteld. Ik denk dat hij het leuk vindt om ons nieuwe dingen te laten zien en erover te vertellen. Helaas pindakaas, we waren er al geweest. Wat wel apart was, was dat het meer de vorige keer groen was en vandaag blauw. Leuk om te zien! Ik geloof dat we hierna met een grote omweg naar Tomohon zijn gereden. We zijn ook nog door Kasuratan gereden, één van de dorpen waar een groep derdejaars voor RBM naartoe is gegaan. Kasuratan leek wel heel groot vergeleken met Temboan! We zijn naar Akfis gereden, want morgen begint daar de accreditatie en schijnbaar wordt er van ons verwacht dat wij ook komen. Om even te slijmen bij de commissie waarschijnlijk. Maar niemand had ons dus uitgenodigd of verteld dat de accreditatie zou zijn. Ik dacht eerlijk gezegd dat die vorige week al was geweest… We waren van plan om morgen naar Sayap Kasih te gaan, maar toen ik dat tegen broeder Han zei, zei hij wel dat we dat dan maar niet moesten doen. En toen ik zei dat wij ook ons project hadden en dat ze ons eigenlijk niet konden verplichten om bij de accreditatie aanwezig te zijn, zei hij: “Ja, maar jullie hoeven je ook niet verplicht te voelen!” Oké, hij zegt net dat we onze plannen maar moeten wijzigen, maar we hoeven ons niet verplicht te voelen.. Oké, naar Akfis dus, om duidelijkheid te vragen. Pak Andy was er en die vroeg of wij er uiterlijk om 08:00 willen zijn morgenochtend om wat vragen te beantwoorden. Achja, tuurlijk :) De school ziet er nu wel mooi uit na dat nieuwe likje verf! Er waren ook veel studenten aan het volleyballen enzo, die hadden geholpen met schoonmaken en alles volgens mij!
We gingen al vrij snel weer weg. Broeder Han heeft ons in Tomohon afgezet, want wij wilden daar eten en het was al iets van 17:30. Ik heb lekker mie goreng pangsit ayam op, mmm! Smaakte goed!
Daarna met de micro naar huis. De stroom was uitgevallen, dus helaas geen wifi. We hebben toen dus maar buikspierkwartier gedaan. Gelukkig deed de stroom het al snel weer, dus ik heb nog een uurtje geskyped met papa en mama en geappt met Shel, Dennis en Frieda. Gezelligheid :) Daarna lekker gedoucht, nog eventjes gepuzzeld in het boekje dat ik van Simone heb gehad voor mijn vertrek en toen gaan slapen. Alweer een drukke dag achter de rug.