Het paradijs

Voor zover ik in een vreemd bed goed kan slapen, heb ik dat hier gedaan. Helaas was ik wel weer wakker om 06:00. Maar ik zag dat de zon scheen en herinnerde me: ik ben op Bunaken! Motivatie genoeg om op te staan dus! Ik ben eruit gegaan en heb meteen mijn bikini aangedaan. Woohoo, eindelijk weer zwemmen en we wilden gaan snorkelen en op het strand zitten en van alles. Ik weet nu al dat 1 dag eigenlijk te kort is…
Toen ik buiten kwam, zat Eristo daar al en was het al superwarm. En dat om 06:30! Evy en Nikki waren nog niet wakker, dus heb ik een beetje met Eristo gekletst en gepuzzeld. Al na een half uurtje kwam Nikki aanlopen, de wc daar spoelde niet door, haha. Evy sliep toen nog, maar liet al snel daarna ook haar neus zien. We zijn even in de schaduw buiten gaan zitten tot we onze magen hoorden knorren en zijn toen gaan ontbijten. Ik heb lekker geroosterd brood op met ananasmarmelade of zoiets en hagelslag. En er waren ook een soort oliebolletjes! Lekker hoor :) Na het ontbijt is de rest ook de zwemkleding gaan opzoeken (en aandoen natuurlijk) en hebben we ons goed ingesmeerd. Tijd om naar het strand te gaan! We hebben ons geïnstalleerd op de plaats waar de boten aanmeren, want daar is de boden redelijk onbegroeid. We gingen het water in, lekkere temperatuur! Beter dan het koude bad dat de Noordzee heet! Jammer genoeg durfde Eristo (nog) niet het water in, alleen maar tot halverwege zijn kuiten. Hij leek echt wel bang te zijn en dat had hij ons van tevoren ook min of meer verteld. Maargoed, het stond ook nog op de planning om hem zwemles te geven. Het bleef superlang ondiep, we waren misschien al 30 meter verderop toen we nog maar tot onze kuiten in het water stonden. Het duurde ook heel lang, want onderweg naar het open water zagen we op de bodem zeesterren liggen, en krabbetjes, en ook stenen en stukjes koraal. We liepen dus heel voorzichtig! We wisten ook niet of het kwaad kon om een zeester aan te raken of erop te trappen, maar wilden geen risico’s nemen. We waren heel erg benieuwd naar de plaats waarover ze ons hadden verteld: 45 meter de zee in, naar links en snorkelen maar! Maar we hadden voor onze eerste proefrit onze duikbrillen en snorkels nog niet meegenomen en het had al zo lang geduurd, dat we eerst maar even terug zijn gelopen naar het strand. Daar hebben we eventjes in de zee gezeten, anders is het niet uit te houden in de zon!
Oké, tijd om onze snorkelvaardigheden te testen. Maar eerst waterschoentjes huren! Dan gaat de tocht naar de diepe zee toch wel sneller! Dat scheelde echt heel veel! En Eristo ging deze keer mee gelukkig! We zijn dicht bij hem gebleven en ik heb gezegd dat als hij terug wilde, hij het moest zeggen. We waren al zo ver dat onze benen helemaal in het water zaten, toen een boot van het resort aan kwam varen en we een man met een Australisch accent hoorden zeggen: “Wanna go for a dive?” Het bleek dat het duikers waren en dat ze naar een eilandje vlakbij gingen om te duiken. Siladen heet het eiland. Als we mee wilden, konden we achteraf 50.000 Rp. per persoon betalen bij het resort. Dat is iets meer dan 3 euro! Natuurlijk gingen we mee, zij zouden vast een mooie plek weten om te snorkelen. Toen we op de boot zaten en ik in het water keek, zag ik serieus de bodem ineens verdwijnen! Een paar meter van waar wij hadden gelopen was dus een rif! Daar waren we dus naar op zoek! Het zag er zo vet uit: eerst koraal en dan ineens gewoon diepte. Op dat moment kon ik bijna helemaal niet meer wachten op het snorkelen!
Onderweg naar Siladen hebben we lekker voorop de boot gezeten en een praatje gemaakt met de mannen. Eén van hen, de Australiër, heette James en hij duikt al 14 jaar. Hij komt uit Cairns, waar het Great Barrier Reef ook ligt, en hij zei dat hij nog nooit zo mooi heeft gedoken als rond Bunaken. Dat wil toch wel wat zeggen! De andere duiker was een Spanjaard die zijn naam heel onduidelijk uitsprak. Hij woont op Bali, geeft daar duikles en duikt al 3 jaar. De andere mannen werkten geloof ik bij het resort als duikleraren denk ik. Al snel waren we bij Siladen. De duikers deden hun wetsuits aan en duikflessen om en sprongen in het water. Ze waren al bijna meteen verdwenen in de diepte. Ik ben er natuurlijk ook meteen in gesprongen en Evy en Nikki volgden al snel. Eristo bleef toch maar even op de boot. Let the snorkling begin!
Wat was het ongelooflijk mooi! Terwijl ik dit typ, krijg ik bijna tranen in mijn ogen als ik eraan terug denk. Ik kan denk ik niet beschrijven hoe het eruit zag daar, maar ik zal het proberen. Waar de boot lag, was het wat ondieper en waren op de bodem van die rode koralen met slierten (voor mij het standaard idee van koraal) te zien. Toen ik om me heen keek, zag ik overal vissen. Hele mooie groene, gele, blauwe, noem maar op. En ze leken zo dichtbij! Dat zal wel door de duikbril komen, haha. De stroming was best sterk, toen ik mezelf gewoon lief drijven, kwam ik bijna bij de buurboot terecht. En terugzwemmen was heel vermoeiend! Maar dat was het zeker waard. Het vetste om te zien was het rif zelf. Ook hier lag de boot vlak bij de rand, dus aan de ene kant was het ondiep en zag je al het koraal en aan de andere kant, zag je alleen maar water. En als je dan naar beneden keek, zag je het koraal plotseling in de diepte verdwijnen. Daarlangs was het silhouet van veel meer vissen te zien, maar het licht verdween zo snel in het water dat het niet meer was dan die silhouetten. De manier waarop het licht verdween was ook echt prachtig! Je zag de lichtbundel naar beneden samenkomen in een punt, waaronder het pikdonker was. En het water was lekker warm en natuurlijk heel helder. Op een gegeven moment zag ik superveel vissen vlak langs ons zwemmen en voelde ik ook een koude stroom. En daarna werd het weer warm. En nee, ik had niet in het water geplast… Het was net als in Finding Nemo, als ze op de schildpadden door de stroom meegevoerd worden. Het was echt een groot temperatuursverschil en volgens mij hielden de vissen meer van het warme water! Hele scholen zwommen er langs! Nemo heb ik trouwens niet gevonden, maar Gil wel, die bij de tandarts in het aquarium zit met Nemo, haha. Toen ik even pauze ging houden bij de boot, vertelde ik Eristo hoe mooi het was en vroeg hem of hij het echt niet een keer wilde proberen. Gewoon terwijl hij zich vasthield aan het trapje van de boot en als wij vlak bij hem bleven. Dat wilde hij tot mijn verbazing wel! Hij kreeg een snorkel en duikbril en kwam in het water. Hij vond het echt heel erg eng, maar heeft een blik in het water geworpen en vond het heel mooi. Hij bleef zelfs even in het water. Ik was echt supertrots, want volgens mij was hij net zo bang voor het water als ik ben voor spinnen. Dat hij dus het water in is gegaan en ook nog eens met zijn gezicht erin, is nog een grotere stap dan dat er tegen mij wordt gezegd: “Houd deze tarantula maar even vast, hij doet niks.”
Veel te snel was ons snorkelavontuur weer voorbij, toen de duikers boven kwamen. Tijd om terug te gaan naar het resort voor de lunch. We hebben lekker rijst, boontjes, tahoe en tempe op, mmm! Na de lunch zijn we terug gegaan naar het strand, maar wel in de schaduw. We hebben weer een arend gezien! Op een gegeven moment ging Eristo een stukje lopen. Na een half uur, gingen Nikki en ik nog even het water in om te gaan snorkelen waar we dat eerst van plan waren en toen kwam hij pas terug. Omdat het vloed was, konden we al snel gaan zwemmen. Maar dat was nog een eind! We zagen al wel wat visjes, maar niet heel veel. En toen we boven kwamen, zagen we dat we best ver afgedreven waren. Dus we zijn toch maar niet verder gegaan en moesten zwoegen om terug op het strand te komen. Daarna hebben we een klein beetje opgedroogd, ons omgekleed en wilden eigenlijk nog gaan wandelen op het eiland, maar het was al 15:30 en om 16:00 zouden we weer opgehaald worden door de boot. Anders zou het natuurlijk te donker zijn. Dus in plaats van wandelen, hebben we nog maar een drankje genomen. Ondertussen spraken we met de bootman af dat hij ons kwam halen. We gingen betalen en voor de overnachting, het drinken, de waterschoenen en het meevaren naar Siladen, moesten we nog geen 1.5 miljoen Rp. afrekenen. Omgerekend was het ongeveer €85! En dan betaalden we ook nog eens met zijn drieën. Deze dag was echt bijna perfect, alleen miste ik Dennis wel. Dennis zou het hier zo mooi vinden! Misschien ooit voor onze huwelijksreis, haha. We zullen zien :) Na een kwartiertje wachten was de boot er eindelijk. Voor 250.000 zijn we terug naar de haven gebracht, waar we een taksi gelap wilden regelen. We zijn echt dik afgezet, maar het scheelde ons een ritje met de micro (met onze trolleys) en het zoeken naar een andere taxi, dus we hebben de bule-prijs van nog eens 250.000 maar betaald. Terwijl een taksi gelap tot nu toe altijd 10.000 Rp. per persoon heeft gekost! Maar ach…
We zijn netjes in Woloan afgezet. Eristo wilde eerst zorgen dat wij veilig thuis waren, dus heeft de chauffeur laten omrijden, haha. Erick heeft weer een hondje gekregen, een mini is het nog maar. Zwart met wit en superklein! Hij komt maar net boven mijn enkels uit als hij staat, haha. Hij heet Koki of zoiets en dat zou ‘Kleine’ betekenen, schattig! Na het bewonderen van Koki heb ik lekker gedoucht, geskyped met papa, mama en oma en mijn koffertje uitgepakt. Ons diner bestond uit bamisoep en als toetje een plakje cake van oma Is. Nog even gekletst met Dennis en toen gaan slapen. Ik ga zeker nog een keer terug naar Bunaken en mis het nu al!