Dag 4 in Temboan

De dag begon rustig. We zouden in de ochtend naar Jaga 3 gaan. Daar is het strand dus! Van tevoren had ik met mama een beetje gegoogled, maar we zijn er niet achter gekomen waar Temboan precies ligt. Ik dacht dus niet bij de zee, maar Jaga 3 ligt dus wel aan zee! Ik had alvast mijn bikini aan gedaan, haha. Kon niet wachten om te zwemmen!
Ibu en bapak Kun Tua (het dorpshoofd dus) waren nog weg, dus tot 10:30 hadden we het lekker rustig. Toen was het tijd om wat te gaan doen. We zijn naar oma Dorien (CVA) geweest om haar te behandelen. Daarna was het al tijd voor de lunch! Vlakbij de M. Brouwer-kerk hebben we geluncht bij een familie. Er waren nieuwe gerechten bij deze keer. Gamba’s, die ik helaas niet lust en mini-banaantjes! Die hebben we echt schandalig veel gegeten. Ik een stuk of 6, Meyti 10 en Andrew zelfs 12, haha. We zijn hier nu een paar dagen en ik leer de studenten wat beter kennen. Ik zal jullie wat vertellen over de studenten met wie ik Temboan ben.
Ten eerste is er Meyti, een meisje van 23 die heel klein en dun is, haha. Ze is altijd vrolijk en heeft veel geduld met mij. Ze vertaalt heel veel voor me en betrekt me overal bij.
Dan heb je ook nog Agriati (Ati), met wie ik in het begin niet zo veel praatte, want zij spreekt bijna geen Engels. Ati is 20 en ook heel klein. Ze is wat rustiger dan de anderen, maar volgens mij heeft ze echt humor. En ze ging ook steeds meer met mij praten. Ze begrijpt Engels beter dan ze het spreekt, denk ik, maar dat is helemaal goed gekomen!
Tiffany was er ook. Zij is geloof ik ook 20 en ze is een stevige meid, haha. Ze kan supermooi zingen en spreekt best goed Engels. Het beste van de meisjes, denk ik. Zij had geloof ik het meeste moeite met de VIP-behandeling die ik ongevraagd kreeg. Snap ik helemaal! Ik vond het ook niet leuk…
Dan zijn er ook 3 jongens:
Andrew, de leider van onze groep, een rustige en volgens mij kunstzinnige jongen. Hij kan heel goed tekenen en ook zingen, haha. Maar iedereen zingt hier, sommige mensen zo vals als een kraai, maarja. Andrew noemen we André en is geloof ik ook 20 jaar, of misschien 21. Hij heeft het leiderschap goed opgepakt en heeft geloof ik meer werk gedaan dan de rest bij elkaar! Niet helemaal de bedoeling, maar heb hem niet horen klagen.
Ook is Meriel er nog, hij is 19 en had mij maandag opgehaald om naar Tomohon te gaan. Meriel is ook best rustig, maar ik ben erachter gekomen dat hij wel een beetje van dezelfde muziek houdt als ik. En zijn ringtone is Starships, van Nicki Minaj, net als die van Shel is/was! Al die kleine, bekende dingetjes die ik hier af en toe tegenkom, koester ik echt!
Als laatste is er nog Gren, de enige van de studenten die even groot is als ik, haha. Hij was in het begin ook best stil tegen mij, want hij spreekt ook niet zo goed Engels. Uiteindelijk hebben we goed kunnen communiceren in het half-Engels, half-Indonesisch en soms met wat hulp van de anderen. Gren is 20 en heeft blijkbaar een vriendin van 22 met een kindje, heftig hoor. Maarja, ze zijn gek op elkaar. Elke vrije minuut was hij wel aan het bellen of smsen met zijn vriendin.
Over de liefdesverhalen vertel ik jullie wel een andere keer, haha. Ook daar heb ik een hoop verhalen over gehoord.
Goed, na de lunch gingen we terug naar het huis van Kun Tua en hebben we Indonesian Idol gekeken, haha. En Meyti en Ati hebben een dutje gedaan. Ik heb een beetje Sudoku gespeeld op mijn supercoole Nokia. Daarna kwam ibu al thuis, maar we moesten wachten op een auto die ons naar Jaga 3 zou brengen. Om 15:30 was die er eindelijk, maar hij zat al vol! OMG… De chauffeur zou terugkomen om ons op te halen, dus hebben we maar weer gewacht. Jaga 3 ligt 6 km verderop, dus het duurde ongeveer 3 kwartier tot de chauffeur terug was, haha. Kunnen jullie je een beetje een beeld vormen van hoe bergachtig het is/hoe slecht de wegen zijn! De chauffeur heeft zijn haar geblondeerd, zal hier wel mooi zijn ofzo, maar ik zie het niet, haha. Ook is blank hier mooi he, dus zo bruin/oranje als meisjes er in Nederland uit kunnen zien door hun foundation, maken de vrouwen hier hun gezicht witter. Maar het stoppen met foundation smeren bij de kaaklijn is universeel! Dat doen ze hier ook, haha. Lijkt net alsof ze een wit masker op hebben.
Anyway, de auto was zo’n pick-up, dus gezellig allemaal achterin de bak met onze bagage. Heerlijk ritje! Lekker in de zon, windje erbij, gezellig met de studenten. Het was net een achtbaan, haha. Het laatste stukje naar Jaga 3 is echt een slechte weg, dus was weer een bumpy ride! Mijn pantat deed wel zeer na een tijdje, maar dat is niet erg. Eindelijk kwamen we dan aan in Jaga 3, er staan hier ongeveer 20 huizen. We hebben even koffie gedronken en toen heeft bapak Harny (en ibu, zucht…) ons het strand laten zien. Helderblauw water, palmbomen, eilandjes in de verte, prachtig :) Het was geen wit strand, maar zwart. Ik vind het wel wat hebben zo!
Aan de linkerkant was een soort golfbreker van stenen. Daar zijn we overheen geklommen en aan de andere kant was nog een strand. Er was niemand, het zag er echt vredig uit. Natuurlijk moesten er foto’s gemaakt worden, vooral de studenten kunnen er wat van. Die maken de hele dag foto’s van zichzelf en elkaar, met duckface en alles erop en eraan. Het is dat ze zichzelf narcisten noemen, anders had ik het wel gedaan, haha. Laat mij maar lekker foto’s maken van het strand, dat vind ik een beter idee. Ik heb de zee nog even gevoeld, die is lekker warm vergeleken met de Noordzee! Helaas gaan we vandaag nog niet zwemmen, maar morgen…
Toen klommen we weer terug en daar stond de chauffeur met een paar andere mannen. Die wilden ook met me op de foto. Oké dan… Begin dat wel een beetje beu te raken, maarja. Die ene man ging alleen superdichtbij staan! Van de normale Indonesische verlegenheid was bij hun niks te merken! Ik zei al snel dat het genoeg was, maar ze bleven maar doorgaan. Smerige gasten, bahbah. Toen was ik er echt klaar mee en zijn we terug gelopen. Ik voelde me net niet aangerand, maar moest wel huilen. Ook van boosheid, maar ook wel van de schrik. Toen merkten de studenten pas dat ik serieus was en dat ik het echt niet leuk vond. Hèhè! Ze zeggen de hele tijd dat ik maar gewoon moet blijven lachen enzo, omdat we hier te gast zijn, maar genoeg is genoeg hoor. Ze voelden zich wel schuldig dat ze me niet geholpen hadden. Aan de ene kant terecht, maar aan de andere kant konden zij er ook niks aan doen. Ze waren wel bang dat ik het aan de broeder zou vertellen, maar ik heb gezegd dat hij het niet hoeft te weten. Dan krijgen ze waarschijnlijk op hun lazer, terwijl er niks gebeurd is. Vind ik ook sneu! Maar ik heb ze wel even duidelijk gemaakt dat het gewoon klaar is met de foto’s wanneer ik dat zeg. Ibu en bapak Harny waren er ook bij, dus hopelijk stopt ibu nu ook met haar irritante gedoe. Bapak Harny gedraagt zich tenminste wel normaal. Hij doet tegen mij net als tegen de studenten, dat is wel fijn!
In de avond hebben we geholpen in de kerk. Morgen komen er Koreanen en is er een groot feest, want het is de verjaardag van de kerk. Na het helpen hebben we gegeten, lekker santen over mijn rijst gegeten. Toch weer iets bekends, haha. Na het eten gingen we op zoek naar een slaapplaats voor ons. Ik dacht dat we zouden slapen bij de mensen die van de week op bezoek waren in Jaga 2, maar nee. Het is hier erg donker, iedereen gebruikt een generator voor de stroom, maar volgens mij werkt die bij de helft niet. De jongens bleven in een huis aan het begin van Jaga 3, bij een opa. En wij bleven bij een mevrouw slapen. Lekker met zijn 4en dwars in 1 bed, haha. Dat sliep wel beter dan het bed bij Kun Tua! Om 21:45 zijn we al gaan slapen.