Hallo Manado

Tijd voor de volgende trip naar Manado. Na het fiasco van afgelopen vrijdag, kunnen jullie je vast voorstellen dat ik er echt geen zin in had. En ik had ook nog geen pasfoto’s meer laten maken. Ik pas me aan aan de cultuur hier: jam karet! Broeder Han kwam me weer om kwart voor 8 halen en ook broeder Oscar was er weer bij. Pak Rolly had gesmst, zag ik in de auto. Toen we bij zijn huis aankwamen, was hij al naar het ziekenhuis. En toen we onderweg daarheen waren, belde pak Rolly dat hij ondertussen al weer thuis was. Haha. Nou, alles is goed gekomen hoor.
Onderweg naar Manado bedacht ik me dat ik beter wel pasfoto’s had kunnen laten maken afgelopen vrijdag. Het was natuurlijk nog vroeg, dus misschien was er nog niks open. Toen we bij het bisdom aankwamen, moest broeder Oscar nog allemaal papieren invullen, dus ik weet niet wat ze vrijdag dan hebben gedaan, maar waarschijnlijk niks. Ik heb even zitten wachten, maar op een gegeven moment vroeg ik broeder Han of hij wist waar ik foto’s kon laten maken. Kerel wilde na het invullen allemaal samen gaan, maar dat hoefde niet van mij hoor. Broeder Han is met me meegelopen en voor 20.000 Rp. (€1,25) had ik 6 pasfoto’s. Nice!
Terug bij het bisdom waren ze ondertussen toch wel klaar. Sjongejonge. Daar gingen we, naar het immigratiekantoor. Daar was het best druk en heb ik me nog kapot geschaamd voor mijn gezelschap. Bij het immigratiekantoor staan allemaal rijtjes van 4 stoelen naast elkaar. Er was dus niet veel plaats en bij het loket waar ik moest zijn, was een rij met de middelste twee stoelen vrij. Kerel wuifde min of meer de man die aan de buitenkant zat weg, om ‘te vragen’ of ik erlangs mocht. Dat dacht ik dus, maar toen die man opstond, gingen broeder Oscar en pak Rolly op de overgebleven stoelen zitten, waardoor die man dus ergens anders moest gaan zitten! Asociaal! Het bleek ook nog een Nederlandse man te zijn, die er zat met zijn vrouw. Volgens mij dachten ze dat ik dat ook normaal vond, of ze waren gewoon chagrijnig. Erg vriendelijk waren ze in ieder geval niet. Nou ja, zij wonen hier schijnbaar al jaren, dus zullen niet meer zo blij zijn om Nederlanders tegen te komen als ik ben.
Oh, jullie gaan het niet geloven, maar de formulieren die ik vrijdag had ingevuld, mocht ik vandaag opnieuw invullen. En waarom? Omdat ik het met blauwe balpen had ingevuld en het had zwart moeten zijn! OMG. Over belangrijke dingen doen ze hier zo makkelijk, maar van zoiets onbenulligs maken ze een probleem… En het mooiste is dat ik, hoewel ik er vrijdag 3 had ingevuld, nu maar 2 formulieren hoefde in te vullen en guess what… Het formulier waarvoor de pasfoto nodig was, zat er niet bij. Dus ik hoefde ineens helemaal geen pasfoto te hebben! Grrrrrrrrrr… Ik voelde mijn bloed bijna koken, ik was zo pissig. Goed, ik heb Kerel de 250.000 Rp. betaald die ervoor nodig was en mijn paspoort achtergelaten, dus nu is het weer wachten tot mijn visum klaar is.
Broeder Oscar bleef weer achter met Kerel en pak Rolly, broeder Han en ik zijn weer op weg gegaan. We gingen gelukkig in Manado lunchen, want ik had nog niks gegeten of gedronken vandaag! Had vanmorgen geen zin om ontbijt te maken en alles, erg he? We hebben in Hotel Makassar gegeten. Dat was volgens broeder Han eerst van Nederlanders, maar dat was nu niet meer het geval. Er waren denk ik ook geen gasten, of het is daar niet all-in. In ieder geval waren wij de enige in het restaurant. Ik heb een heerlijke chicken sandwich op, mmm! Er zat zelfs friet bij, amazing! Haha.
Na de lunch terug gereden naar Woloan. Evy en Nikki hadden al boodschappen gedaan, erg fijn. Ik heb even alle shit eruit gegooid over Kerel en toen geskyped met Dennis om te ontstressen, haha. Nee, niet daarom, maar het hielp wel :) Verder nog wat aan school gewerkt tot het avondeten.
We hadden lekker fusilli gemaakt met een sausje. Als toetje weer een stukje Schwarzwalder Kirsch-taart! Oma Is is goed bezig geweest zeg.
De hondjes zijn trouwens echt lief samen. Tarzan was heel ondeugend, maar gedraagt zich nu als een grote broer, echt lief! Die kleine ging de hele tijd boven op Tarzan liggen om te slapen, zo schattig! Ik mis Flash, Dushi en Cis echt erg, kan niet wachten om ze te knuffelen! En niet alleen de beestjes hoor, ook iedereen! Haha. Maar de tijd vliegt, nog maar 5,5 week!