Sightseeing, part 2

Poging 2 om te proberen de zonsopgang te bekijken vanaf de Mahawu. Met het mooie weer van de afgelopen dagen, had ik er goede hoop op dat het zou lukken vandaag. We hebben een mini-ontbijtje op, de boodschappen waren eigenlijk ver op. Oom Benny was er netjes op tijd, om 04:30. Toen we door de hoofdstraat reden, waren een paar mensen dieren aan het verbranden langs de weg. Met zo’n vlammenwerper! Ik ben blij dat het nog donker was en ik het niet goed heb kunnen zien…
Het was wel een klein beetje bewolkt, maar zag er nog goed uit. Toen we de hoogte in reden, zagen we al wat zonsopgang-achtige kleuren. Het leek net een horizontale regenboog! Om 05:00 waren we boven op de Mahawu en… shit. Het was weer bewolkt! We hebben afgewacht en ons geduld werd beloond, want de wolken waaiden over/langs en we werden getrakteerd op een prachtige, heldere zonsopgang. Net op tijd, om 05:15, kwamen Annelies en haar Indonesische aanhang ook aan. Natuurlijk moesten er weer foto’s gemaakt worden enzo, maar de meeste toch wel van de zonsopgang en het geweldige uitzicht. In het oosten konden we de vulkaan Klabat en aan de andere kant van de krater zagen we de Lokon, die we dus ook vanuit de tuin kunnen zien. Zo mooi! Ik kan het niet eens omschrijven, ik werd wel een klein beetje verliefd (alweer). Het landschap is hier echt heel mooi en ik zal het denk ik wel gaan missen als ik straks weer thuis ben. Maar thuis heb ik genoeg lieve mensen, mooie dingen en natuurlijk onze schatjes van huisdieren die toch wel wat zwaarder wegen. Jammer voor jullie, maar ik kom dus gewoon naar huis, haha.
Toen we genoeg foto’s hadden gemaakt, zijn we langs het paadje naar de andere kant van de krater gelopen. Onderweg konden we nog een vulkaan in de verte zien, de Soputan. En natuurlijk hadden we uitzicht op Manado Tua, Bunaken en Manado. En vanaf de Mahawu kijk je vanaf een andere kant op de Lokon, dus normaal zien wij alleen de ‘berg’, de punt, maar vanaf hier zagen we de andere twee bergtoppen en de krater in het dal daarvan. Ik denk dat ik in die 1,5 uur dat we op de Mahawu zijn geweest, wel 150 foto’s heb gemaakt. Hebben jullie een paar uur als ik straks thuis ben? Anders heb ik niet genoeg tijd om alles te vertellen en te laten zien! Deze blog scheelt natuurlijk wel, misschien hoef ik jullie wel niks te vertellen, haha.
Toen we terug waren gelopen en genoeg hadden gezien, zijn we door oom Benny naar de markt gebracht. Er was volgens hem een groot deel extra, omdat het morgen Pasen is. Het was dus op dezelfde plaats als de traditionele markt en ik zag er niks Paas-achtigs aan, het was alleen heel druk. En dat al om 7 uur ’s morgens! Met Evy heb ik nog een rondje ‘vleesafdeling’ gemaakt. Blijft zo zielig om te zien… Nikki was maar even iets verderop blijven wachten met oom Benny, want die had het gevoel dat ze de geur vandaag niet aan zou kunnen. Het ruikt er ook echt verschrikkelijk! Maar ik moet zeggen dat het vandaag wel wat minder leek. Misschien omdat we er zo vroeg waren en het vlees dus nog vers was.
Anyhow, next stop: de waterval bij Tomohon! Hier had ik wel veel zin in, leek me heel apart. De waterval ligt niet in Tomohon, maar een stukje er buiten. Waarschijnlijk is het zoiets als de gemeente Tomohon. We moesten eerst een kwartier afdalen over een half uit elkaar liggende trap, voordat we bij een kreekje uitkwamen. Daar waren wat jongeren aan het kamperen, met een tentje en zingen rond een kampvuur en alles erop en eraan. Toen we het kreekje over waren gestoken, stond er nog een tentje. De bewoners van dat tentje stuurden ons nog een stukje door en zeiden tegen oom Benny dat we het pad naar beneden moesten nemen. Toen we aankwamen, zagen we niet eens een pad. Het was meer een gat… Een heeeeel smal paadje dat heel erg steil naar beneden liep en dat we op een gegeven moment kwijtraakten terwijl we probeerden te zien hoe het liep, omdat er ineens geen pad meer was. Hmm, dit hebben we maar niet gedaan. Zag er van bovenaf toch iets te gevaarlijk uit. Ik ben niet snel bang voor zulke dingen, maar ik kreeg het er wel even benauwd van! Dus helaas, geen waterval voor ons vandaag.
De terugweg was echt verschrikkelijk. We moesten dus voornamelijk omhoog en ondertussen was het al warm aan het worden. Plus het feit dat we maar een mini-ontbijt op hadden en al 3,5 uur op pad waren. Oh en ik ben ook weer helemaal lek gestoken voor de verandering. Ik zou me bijna Robinson Crusoe gaan voelen, haha. Misschien niet helemaal een eerlijke vergelijking, maargoed. Jullie snappen vast wat ik bedoel! Toen we weer boven waren aangekomen, bezweet, stinkend, hongerig, lekgeprikt en moe, besloten we dat we eerst maar eens echt moesten gaan ontbijten. Oom Benny bracht ons naar een Rumah Makan in Tomohon, maar daar konden we alleen maar hompen vlees bestellen en er was niet eens rijst! Hoe erg ik ook eten nodig had, hiervoor was het echt nog veel te vroeg… Ik vroeg aan oom Benny of we niet ergens konden eten waar ze gewoon nasi goreng hadden, of een kaart ofzo. Toen reed hij met ons naar de Green Garden! Waar ik dus met broeder Han en René heb gegeten. Maar het was pas 08:45, dus ze waren nog niet open. Maar er is een uitzondering voor ons gemaakt en we hebben er echt heerlijk ontbeten! Ik had appelsap die ook echt als appelsap smaakte en nasi goreng met stukjes worst. Mmm, goddelijk! Ik had eigenlijk geen honger, maar heb het bijna helemaal op kunnen eten.
Toen we onze buikjes rond hadden gegeten, hadden we weer energie voor onze volgende toeristische attractie: de Boeddhistische tempel. Ik was hier dus al 2 keer geweest, maar vind het daar heel mooi en het is lekker rustig. Evy en Nikki vonden het ook wel mooi, met al die kleuren en de stijl van de beelden en gebedsruimten. Er liep ook nog een pas/net niet getrouwd stel om trouwfoto’s te maken. Zij had echt zo’n mooie jurk aan en we wilden eigenlijk vragen of we ze mochten fotograferen, maar ze hadden natuurlijk wel wat anders aan hun hoofd. Ze lachten in ieder geval wel heel vriendelijk en ik heb het woord ‘bule’ niet horen vallen, haha.
Daarna naar de Bukit Doa. Daar was ik ook al geweest en daar werd ik voor het eerst verliefd, de dag nadat ik hier was aangekomen. Maar we kwamen heel ergens anders uit dan ik had verwacht! Ook hier was het heel mooi, het leek net een soort park. Met een mooi pad en tussen de vijvertjes met Indische waterlelies. Ja Shel, de echte! Moest meteen aan jou denken, maar heb ons dansje maar niet gedaan, haha. Ze waren echt heel mooi!
Toen ik tegen oom Benny zei dat ik volgens mij op een andere bukit was geweest, bracht hij ons naar de andere kant van de heuvel en daar was het dus wel. Het blijft daar zo mooi, daar heb je echt een goede denkplek, op het randje van de heuvel met een uitzicht op de Lokon en de rijstvelden. Daarom zal het ook wel een Bukit Doa (gebedsheuvel) zijn, haha. Daar is over nagedacht! Het was er wel erg druk, morgen is het natuurlijk Pasen. We werden dus flink aangestaard, maar goed… Weer nieuwe foto’s kunnen maken. En we zijn ons rot geschrokken in de kleine grot, waar is ‘uitgebeeld’ hoe Jezus is opgestaan na zijn dood. Er zaten namelijk allemaal zwaluwnestjes tegen het plafond en toen wij binnenkwamen, begonnen die beestjes allemaal rond te vliegen en vlogen maar rakelings langs ons. Poeh, bijna een hartverzakking. Oké, dit waren onze bezichtigingen van vandaag.
We vroegen oom Benny om ons af te zetten in Tomohon, want we moesten echt nog boodschappen doen. Hij zei dat hij wel zou wachten en ons daarna terug zou brengen naar Woloan. Prima! We hebben hem weer 120.000 Rp per persoon gegeven en toen hij het telde, wilde hij nog 100.000 teruggeven! Hebben we niet aangenomen natuurlijk, maar volgende keer kunnen we dus best iets omlaag, haha. Toen we net boven waren, kwam broeder Han langs. Hij had iets voor Evy, namelijk een kaart van thuis. Superleuk! Dus Simoon, blijkbaar kunnen kaarten hier toch aankomen, dus ik blijf afwachten :) De kaart heeft er 3 weken over gedaan, dus ik houd hoop! We hebben lekker gerelaxed en gepuzzeld. Ik had wel een beetje koppijn, door het vroege opstaan, het verbranden en de drukte denk ik. Dus ik heb een paracetamolletje genomen en voor het eten even een half uurtje geslapen. Toen ging het al iets beter gelukkig. Na het eten, vielen Evy en Nikki al bijna in slaap, dus ik heb wat getypt en geskyped met papa en mama en geappt met Dennis.
Om 22:15 kwam de familie pas terug van de kerk. Jammer, want ik wilde nog vragen hoe laat we morgen naar de kerk moesten vertrekken voor de paasmis. De mis van vandaag was om 19:00 al begonnen, dus hoop dat het morgen niet 3 uur zal duren! Ik heb mijn wekker maar om 5 uur gezet, want ik lag net op bed toen ik ze thuis hoorde komen. Nog een paracetamol op en slapen maar!
Zo, weer een heel verhaal. Al met al was het vandaag een superdag!