Typisch

Wow, heerlijk om uit te slapen! Maar liefst tot 08:15, waarna ik er niet eens uit hoefde, omdat het zondag is en we niks te doen hebben vandaag :) Weer even rustig opgestart met spelletjes en appen met Dennis en mama. Na het ontbijt weer wat aan het typen geslagen en een beetje geluierd tot 13:00. En nog een bijzondere dag vandaag, want oma is jarig! Gefeliciteerd, oma!
Toen besloten Evy en Nikki dat ze graag iets wilden gaan doen, naar de Boeddhistische tempel bijvoorbeeld. Ik had eigenlijk niet zo’n zin, omdat ik er al twee keer ben geweest en omdat het zondag is en er dus weinig micro’s reden. En had er weinig zin in om in totaal 1,5 uur te reizen voor een half uurtje bezichtiging. Maar besloot om toch maar mee te gaan. Alleen is ook maar alleen hè? En vanaf volgende maand heb ik weer volop de kans om alleen te zijn! Of nou ja… Alleen te reizen dan. Misschien was mijn onwilligheid een voorgevoel of een vloek, want we hebben 50 minuten op de micro gewacht zonder dat we konden instappen! Er reden er 2 langs die niet vol waren, maar die namen ons niet mee. Ondertussen besloot een mannetje om zijn motor even bij ons te parkeren en een praatje te maken, waar wij geen zin in hadden. Evy en Nikki kunnen dan gewoon hem negeren, maar ik kan dat niet. Op een gegeven moment zei ik maar dat ze geen Engels en Indonesisch spraken, waardoor ik natuurlijk zelf wel weer de sjaak was. Story of my life, maarja… Ik doe het zelf. Toen we weg waren gelopen (we deden net alsof we weg gingen om die vent af te schudden) reed er een busje voorbij die niet stopte, maar 10 meter verderop wel voor een Indonesisch vrouwtje stopte. Hoezo discriminatie?! En toen kwam hij achteruit terug rijden, mochten we er toch wel in. Maarja, koppig als ik ben, weigerde ik om in te stappen en zei dat Evy en Nikki dan maar moesten gaan en dat ik gewoon thuis zou blijven. Maar ze gingen niet, haha. Einde van het verhaal is dat we dus niet meer naar de tempel zijn geweest. Na 50 minuten waren we het toch echt beu en zijn we terug naar binnen gegaan. Gisteren had Eristo gevraagd of we wilden badmintonnen vandaag, dus konden we nog wel iets doen! Om 16:00 zouden we beginnen. Moesten we weer op een micro wachten! Toevallig kwam Jenni naar buiten om bezoek uit te laten en toen vertelde ik dat de buurkinderen Fuck you naar ons hadden geroepen, haha. Heel kinderachtig, ik weet het, maar als ik stop zeg luisteren ze niet, dus misschien komt het van een ouder, Indonesisch iemand wat dreigender over. Bleek dat ze niet eens wisten wat het betekent. Ja, zeg het dan ook niet… Vast in een film gehoord ofzo. Omdat een busje dat langsreed vol was en we tegen Jenni hadden gezegd dat we wilden gaan badmintonnen, bood ze aan om ons te brengen. Samen met Meico en Misya, en Jenni dus, zijn we naar Akfis gereden. Die luxe auto is weer eens wat anders dan een verroeste, aftandse micro!
Op het schoolplein waren ze al aan het spelen. 4 man, waaronder Eristo, waren aan het badmintonnen en de rest een beetje aan het voetvolleyballen. Broeder Valerianus was er, die de begeleider van de Temboan-groep was. En Regal, een huisgenoot van Eris. Verder nog studenten die we niet kennen :) We hebben (heel slecht) gebadmintond en Nikki even gevoetbald. Die zit op voetbal, dus heeft de mannen even een poepie laten ruiken!
Rond 17:30 zijn we richting Tomohon gegaan om te pinnen en misschien wat te eten. Omdat het al redelijk laat was, hebben we alleen een snackje gekocht. Een klein burgertje waar veel sambal op zat, maar die wel lekker was! In Woloan hebben we wat geluierd en gekletst. Rond 20:15 zijn Nikki en ik aan het eten begonnen terwijl Evy nog aan het skypen was met haar familie. We aten vandaag spaghetti met bolognesesaus en geraspte kaas, mmm! De kaas is trouwens bijna op nu, gelukkig maar. Zou het heel zonde vinden als ik het weg moet gooien… Moet ik me beledigd voelen dat ze mijn oleh-oleh niet hebben aangeraakt, blij omdat ik er nu zelf van kan eten, of me er maar gewoon niks van aantrekken? Ik denk dat ik voor de tweede en derde optie ga :)
Na het eten heb ik geskyped met de hele familie bij oma thuis. Dat was echt gezellig en voelde alsof ik er toch een beetje bij was! Behalve dat iedereen (vooral Shel) lemper ging eten voor de camera en ik hier dus met een kwijlende bakkes mocht toekijken. Eigenlijk heb ik iedereen gesproken, behalve papa en Dennis. Jammer, maar volgende keer beter! Het was in ieder geval heel leuk, bedankt voor de leuke gesprekken allemaal :)
Evy en Nikki lagen al op bed en ik zat gewoon in de kamer te skypen (aso hè?), dus om 23:15 maakten we er maar een eind aan en ben ik ook maar in bed gaan liggen. Nog eventjes gekletst met Dennis en Kate en toen gaan slapen.