Akfis hari ini

Vroeg wakker en samen ontbeten met Evy en Nikki. Zij gingen naar Sayap Kasih en ik zou thuis aan de slag gaan. Toen ze net bij Sayap Kasih waren, stuurde Nikki een sms: we hadden om 11:30 toch een andere afspraak? Oh ja, ik wist meteen weer waar ze het over had: we zouden op Akfis meekijken met de les oefentherapie aan de tweedejaars. En dan konden we meteen zien wat de verschillen zijn met onze opleiding en onze aanvullingen dan weer op Akfis delen met de docenten en studenten. En zo komt er steeds wat meer werk bij… Alleen jammer dat ze alles zo voorgekauwd willen hebben hier. Rond 10:00 waren Evy en Nikki weer thuis en hebben we de bus gepakt naar de Terminal in Tomohon. We hoefden niet lang te wachten vandaag en de vervelende buurkinderen waren er ook niet. Al om 10:50 waren we bij de Terminal, dus ik heb met Evy en Nikki een rondje markt gedaan. Ook de traditionele markt ja… Ze vonden het denk ik net zo onsmakelijk als ik. Maar het was nu helemaal niet druk meer en het meeste vlees was geloof ik al verkocht. We hebben een kwartiertje rondgekeken en toen hebben we de bus naar Akfis gepakt.
We waren ruim op tijd, maar kwamen wel aan in een chaos. Schijnbaar is er bericht gekomen dat de accreditatie volgende week gaat plaatsvinden, dus de hele boel moest ineens verbouwd worden. Ze waren ook aan de buitenkant van het schoolgebouw aan het verven enzo. Echt weer iets Indonesisch, want waarom hebben ze dat allemaal niet eerder gedaan? Ze wisten dat de accreditatie dit jaar zou gebeuren. Achja, not our business… De docent, Joanne, was er nog niet en ibu Filly ging haar bellen. Ze was nog met iets bezig, maar of we even wilden wachten. Ja hoor, we wifi-en hier wel lekker :) René had nog wat ‘zakencadeaus’ achter gelaten en aan mij gevraagd of ik wilde zorgen dat ze goed terecht kwamen. Het waren 2 Avans T-shirts en een zakje vol met pennen (meer dan de helft niet eens van Avans) en sleutelhangers van een wervelkolom, heupgewricht en een voet. Die waren wel leuk! Ik heb bedacht dat de T-shirts voor ibu Filly en pak Rolly zijn en met de pennen en sleutelhangers moeten ze het zelf maar uitvechten en verdelen onder de docenten.
Ondertussen hadden we best wel trek, want we hadden op tijd ontbeten en het was alweer middag. Op Akfis is een kantine, dus daar hebben we lekker wat te eten gehaald. Volgens mij was dit de tweede keer dat we op Akfis hebben geluncht en ze hadden weer hetzelfde, dus we wisten in ieder geval zeker dat het lekker was! En er was ook een extraatje: een groen, opgerold pannenkoekje, gevuld met kokos en palmsuiker. Evy en Nikki houden niet van kokos en ik heb er eigenlijk ook nooit zo van gehouden, maar ik ga het blijkbaar meer waarderen, want het was echt lekker! Dat was dus mijn lunchtoetje vandaag, mmm. Er was een groepje meisjes bij ons aan de tafel komen zitten. Zij gingen ook eten, maar zaten te hele tijd uitgebreid naar ons te kijken en moesten lachen als wij iets tegen elkaar zeiden, maar ze begroetten ons niet eens. Dan niet hoor, wij kunnen ook staren :) Volgens mij beseffen de meeste Indo’s niet hoe het overkomt om iemand aan te staren of om je keihard na te roepen op straat. Het went echt niet, maar daar ben ik al wel aan gewend. Haha. Toen we bijna uitgegeten waren, kwam ibu Filly nog helemaal naar ons toe gelopen om te melden dat Joanne er was. Het was echt al 13:00 ondertussen denk ik. We hebben ons eten opgegeten en zijn naar het lokaal gegaan. De les zou gaan over het stretchen van de elleboog en pols, maar we kwamen er al snel achter dat met ‘stretchen’ (rekken dus) hier niet hetzelfde wordt bedoeld als bij ons. Wij zouden het passieve mobilisatie noemen. En bij ons valt dit ook niet onder oefentherapie, omdat de patiënt zelf actief is bij oefentherapie en bij passief mobiliseren is dat dus niet zo. Maar het was wel interessant om te zien. De studenten kregen alles dus voorgekauwd en de les werd niet gegeven door Joanne, maar de studenten moesten zelf een soort ‘presentaties’ geven. Ik denk dat dat hun voorbereiding was… Maar we zagen duidelijk dat de studenten alleen maar de foto’s nadeden en niet wisten waar ze mee bezig waren. Dit werd ook niet uitgelegd of gecorrigeerd. Wij hebben de jongens waarbij we stonden te kijken af en toe wel tips gegeven, maar eigenlijk vonden we dat dat niet onze taak was.
Na de les zijn we meteen terug gegaan. Toen we buiten bij Akfis stonden te wachten, kwam er nog een campagnestoet voorbij. We konden gelukkig wel redelijk snel in een rustige micro stappen. Ik raakte een beetje aan de praat met de chauffeur en dat heeft erin geresulteerd dat we voor een prijs die we zelf mochten kiezen (en die natuurlijk wel hoger was dan wat we normaal betaald zouden hebben), afgezet zijn in Woloan zonder over te stappen en dat ik het telefoonnummer van de chauffeur (oom Benny) heb en we hem altijd mogen bellen als we ergens heen willen. Nice! We zijn namelijk van plan om snel naar de Mahawu te gaan voor de zonsopgang, die heb ik nog steeds niet echt gezien, omdat het de vorige keer bewolkt was. We mogen hem dus bellen, maakt hem niks uit dat het dan dus heel vroeg is.
We hebben flink aan school gewerkt en ik heb wat informatie gezocht over hoe ik mijn visum moet verlengen als ik nog naar Java ga. Ik wil dus het weekend na mijn verjaardag vertrekken en dan ongeveer 2 weken doorbrengen in Jakarta en hopelijk ook op bezoek in Semarang, gevolgd door een paar dagen Bali :) Het probleem is dat mijn visum de eerste van de maand weer verloopt en het nu best lang heeft geduurd om hem te laten verlengen. Nog niet veel nuttigs kunnen vinden, maar komt vast goed! Ben in ieder geval niet van plan om mijn (volgens mij) welverdiende vakantie op te geven! Meyti heeft vandaag nog gesmst, voor het eerst sinds Manado. Sorry dat ze niet mee was gegaan, maar ze was ziek. Snap ik, maar zeg dat dan gewoon, haha. Achja… Vandaag eindelijk een inhaalslag kunnen maken met mijn blogs, want ik liep wel heel erg achter hè? Sorry hoor, ben er druk mee bezig nu :) Hé, ze doen hier trouwens niet aan 1 april! Ik besefte me pas dat dat vandaag is, toen ik op Facebook berichtjes vanuit Nederland tegenkwam. Nou ja, mooi zo. Heb vandaag geen zin om te horen dat mijn veter loszit en uitgelachen te worden als ik ook kijk, haha.
Om 19:15 zijn we maar eens gaan eten. We hadden lekker pasta met ketchup en kaas! Deze keer toch maar gewoon de rasp gebruikt, na een grondige schoonmaakbeurt. Hygiëne is hier niet zo’n big issue, haha. In de avond hebben we nog gezellig met zijn drieën Stapelwoord gespeeld, een soort Scrabble, maar je kunt de letters ook opstapelen. Nikki heeft twee keer gewonnen, zij is echt goed! Haha. Oh ja, Nikki is trouwens al helemaal geïntegreerd hier! We hadden het over onze plannen voor morgen en Sayap Kasih en toen kwam de quote van de dag van Nikki: “We hadden wel beloofd dat we om 8 uur zouden beginnen, dus we moeten wel uiterlijk om 8 uur vertrekken!” Haha, hoezo al gewend aan jam karet? Rond 22:30 nog even gelezen en daarna (voor mij te vroeg) gaan slapen.