Avonturen

Na om 06:30 een keer kort wakker te zijn geworden, werd ik om 09:30 voor het echie wakker! Eerst maar even onder de douche gesprongen, want Evy en Nikki sliepen nog. Oh en ik moest een grote boodschap doen, haha. Was al weer een paar dagen geleden en normaal zou ik er niet over schrijven, maar nu was de wc dus verstopt. Haha! Oh, echt beschamend! Wat erg… Goed, even afwachten maar, haha. Gelukkig vonden Evy en Nikki het wel grappig en hoefden zij niet ook naar de wc :) Ik hoop maar dat het straks gewoon lukt! Een klein ontbijtje gegeten en rond 10:30 zijn we naar Sayap Kasih gelopen voor de begrafenis van Bella. Die zou eigenlijk om 10 uur zijn, maar was een uurtje uitgesteld omdat haar moeder dus nog vanuit Jakarta moest komen.
Het was een warme dag vandaag, misschien wordt dit wel de eerste dag zonder regen sinds Evy en Nikki zijn aangekomen! We shall see..
De dienst was heel mooi. Bella’s zus zat naast de kist en haar (pleeg)vader (?) was er. Verder nog wat familie geloof ik. Evy, Nikki en ik moesten weer vooraan zitten, net als gisterenavond trouwens. Dat is hier gebruikelijk, aangezien wij gasten zijn. Jullie kunnen je vast voorstellen hoe ongemakkelijk het is om vooraan te zitten bij een uitvaartdienst, terwijl je de overleden persoon helemaal niet hebt gekend. Ik heb geprobeerd of we niet op de tweede rij mochten zitten, maar helaas! Om 11:15 begonnen we, maar de moeder was er nog steeds niet. Die kwam pas iets voor twaalven aan! Zelfs jam karet bij de uitvaart van je eigen kind… Dat gaat echt te ver eigenlijk. En ook nog keihard beginnen met huilen en hardop praten allemaal. In ieder geval was de dienst dus heel mooi. Toen de begeleiders van Sayap Kasih gingen zingen had ik wel even een brok in mijn keel. Vond het heel ontroerend. Er werd ook een rondje om de kist gemaakt door de kinderen en begeleiders om afscheid te nemen van Bella. Daarna werd de kist gesloten. En het was heel typisch: het was vandaag warm en zonnig, maar zodra het deksel op de kist ging begon het te regenen. Het is de rest van de dag ook niet meer gestopt met regenen.
Na de dienst werd de kist naar buiten gedragen, het begraafplaatsje is aan de voorkant bij Sayap Kasih. Het graf was al gegraven en toen wij buiten kwamen, lag de kist er al in. Er was een afdak gemaakt om onder te staan. Er werden nog wat woorden gesproken en toen werd het graf dichtgemaakt. Veel mensen, ook wij, bleven totdat het helemaal dicht was. Daarna gingen we naar binnen om te eten. We kregen een doosje met daarin een bekertje water, een cucur (dat ‘pannenkoekje’) en een lemper (kleefrijstrolletje met vulling). Thuis doen we de lemper in een plastic zakje en vullen we hem met kip. Hier maken ze het klaar in bananenblad en bestond de vulling uit vis. Vind die van thuis toch lekkerder! Maar ik heb het in ieder geval weer geproefd :) Na een tijdje heeft broeder Han ons met de auto thuisgebracht. Heel fijn, want het regende dus nog steeds. We moesten nog een stukje meerijden in een campagne-optocht. Die reed weer door de hoofdstraat (waaraan wij dus wonen) en ging precies de verkeerde kant op, haha.
In de middag zouden we boodschappen gaan doen in Tomohon en op bezoek bij de kos van Meyti & co. Shit (letterlijk), de wc zit nog steeds verstopt. Oh hemeltje, om het maar netjes te zeggen. Eerst maar de boodschappen enzo en met die shit dealen we later wel (hihi, flauw. Sorry). Om 14:30 waren we in Tomohon en hebben we flink wat boodschappen ingeslagen. Toen we stonden af te rekenen, hoorden we ineens een man zeggen: “Hé Nederlanders, die zie je hier ook niet veel!” En wij meteen: “Hé, een bule!” Hahaha. Waar was hij toen ik nog alleen was? Haha. We hebben lekker Bintangetjes aangeschaft voor vanavond, hebben we wel zin in. Oh ja, en paraplu’s! Aangezien het tot nu toe dus elke dag heeft geregend sinds de komst van Evy en Nikki. Onderweg naar de kos kwamen we Alfreds tegen met Meyti en Mitha. Ze gingen wat eten. Handig, aangezien ik al had gesmst dat we in Tomohon waren en na de boodschappen richting de kos zouden komen! Maargoed, Meyti ging wel gewoon mee naar de kos met ons. We hadden nog brood gehaald bij de Holland Bakery en hebben onze payung (paraplu’s) meteen gebruikt, haha. Ik zei per ongeluk puyang, waarna ik keihard werd uitgelachen, dus ik zal het Indonesische woord voor paraplu niet snel meer vergeten. Toen we in de kos kwamen, zette Meyti weer een ontzettend slechte ‘enge’ film op, over jongeren die geesten gingen oproepen. Normaal vind ik dat supereng, maar dit was gewoon zo slecht, dat ik erom moest lachen. Meyti ging op een gegeven moment naar de keuken of pisang goreng te maken en zei dat ik Eristo wel mocht uitnodigen als ik dat leuk vond. Tuurlijk vond ik dat leuk, gezellig! Hij wilde alleen wachten tot de regen voorbij was. Aangezien het er niet naar uitzag dat dat snel zou gebeuren, ben ik hem maar op gaan halen, gewapend met 2 paraplu’s. Is echt maar 2 minuten lopen.
Toen we terugkwamen in de kos, was er een lading pisang goreng al bijna klaar. Meyti snijdt de banaan gewoon als een soort frietjes en bakt ze in de olie. Als ze klaar zijn, doet ze er gewoon kippenbouillon overheen. Dan smaakt het gewoon als friet, met af en toe een vleugje banaan. Heel lekker en simpel! Nieuwe snack voor thuis! En ze bleef maar bakken, volgens mij omdat wij bleven eten. En wij bleven eten omdat zij bleef bakken, haha. Vicieuze cirkel :)
Om 18:30 zijn we met een hele delegatie naar Kamasi gelopen om de micro terug te pakken. We zijn netjes voor de deur afgezet. Boven heb ik de wc gecheckt, maar nog steeds verstopt. Oh nee! Ik heb hem geprobeerd te ontstoppen, maar dat ging niet. Toen wilde ik Neel gaan roepen, maar die was al weg. Ja hoor, net vandaag is ze een keer op tijd naar huis… En ik durfde het niet aan ibu en bapak te vragen, want die hadden ook nog eens bezoek, haha. Uiteindelijk hoorden we Erick thuiskomen en heeft Nikki hem om hulp gevraagd. Emmertje water erin, ontstoppen en nog een emmer water en het was gefixt! Woohoo, wat een held! Toen was ik wel opgelucht, haha.
We hebben met zijn drieën nog wat gekletst en ik heb geprobeerd met oma Renie en Inge te skypen, maar de laptop bleef aan die kant hangen… Helaas. Daarna een biertje gepakt en The Vow gekeken met Evy en Nikki. Nou ja, half met Evy en helemaal niet met Nikki eigenlijk, want die lag al snel voor pampus :) Gezellige afsluiting!