Dag 10 in Temboan

Na het ‘uitslapen’ van gisteren, kon ik er vandaag weer op tijd uit! 07:15 ben ik eruit gegaan, na al 3 keer wakker te zijn geworden. Ik had gezegd dat ik vandaag ontbijt zou maken, dus water gekookt voor de koffie en thee en aardappelen geschild. Ik ging natuurlijk kentang goreng maken! Alle meiden verbaasd dat ik het was die achter het fornuis stond toen ze uit bed kwamen. Wat er precies moeilijk zou zijn aan frietjes en eitjes bakken, zou ik niet weten. Volgens mij denken ze dat ik in Nederland een dienstmeid heb. Was wel even frustrerend, want het lijkt alsof ze denken dat ik niks kan. Ik weet wel dat ik een gast ben, maar hallo! Wil ook af en toe mijn steentje bijdragen. Na de aardappeltjes en 2 eitjes was het gas alleen wel op… Helaas, kon ik geen kroepoek meer bakken! In ieder geval hebben we goed gegeten, ibu had geloof ik al rijst opgezet, dus ook de wereldvreemde Indomeisjes konden ontbijten met hun geliefde nasi :) Na het eten heb ik samen met Ati afgewassen.
Daarna gebeld met mama, ik was alles even beu en zat er even doorheen. Hoewel het thuis al 3 uur in de nacht was, was mama toch nog wakker. Misschien onze telepathische verbinding, haha. Was fijn om je even te spreken, mama. Had ik eventjes nodig! Blij dat thuis alles goed gaat. En hoewel ik hier al een paar dagen aan het aftellen ben, gaat de tijd toch best snel. Ik ben hier al bijna een maand!
Toen ik uitgebeld was, zijn we aan de slag gegaan. We gingen weer bomen hakken om nog een legger voor Sandrina te maken. Zij heeft er in de voortuin dus al wel een, zoals een barre voor ballet, maar wij willen er eentje bij maken, zodat ze een loopbrug heeft. We hadden hout gevonden en waren al bij Sandrina bezig om de palen in de grond te krijgen, toen Alfreds en ibu Filly ineens kwamen aanlopen. Ik heb ze alvast wat meer verteld over ibu, want de broeder had ze al ingelicht. Daarna hebben we met zijn allen geëvalueerd op het hele programma in Temboan bij bapak Harny thuis. Ik denk dat ibu Filly ook nog met ibu wilde praten, want we gingen ook naar haar huis. Bapak en ibu stonden net op het punt om naar het strand te gaan, dus volgens mij is er geen gesprek geweest. Wij zijn in ieder geval langs geweest bij de buurman van bapak Harny, die de rollator voor Sandrina zou maken. Hij was er net mee bezig en het begon te regenen, dus we hebben daar een tijdje gekeken en gewacht tot de regen voorbij was. Zodra dat zover was, zijn we terug gegaan naar Sandrina om de brug af te maken. Nou ja, de jongens hebben het af gemaakt en Ati en ik hebben Sandrina nog behandeld. Hierna gingen Gren, Meyti en Tiffany een interventie doen bij oma stroke en met de rest ben ik bij een man in Jaga 2 gaan kijken met lage rugklachten. Toen was het al weer 17:30 en moesten we snel douchen, want om 18:00 gingen we al eten omdat het om 19:00 Ibadah was. Alweer ja! Natuurlijk waren we pas rond 19:00 aan het eten en we wisten niet waar de Ibadah was, dus we zijn maar richting de kerk gelopen en ergens bij gaan zitten. Haha! We hebben maar een half uurtje van de Ibadah meegemaakt, vond ik niet erg! Daarna hebben we Gren zijn laptop meegenomen naar het huis, want het was pas 21:15 en dus te vroeg om te gaan slapen. We gingen een hele leuke film kijken (NOT!). De keuze viel namelijk op Paranormal Activity en iedereen die mij een beetje kent, weet dat ik in mijn broek schijt bij films met geesten enzo. Brrr! Ik heb half geschreven in mijn notitieboekje, zoals ik trouw elke dag doe, maar toch ook meegekeken. Ook al zo’n gekke eigenschap van mij: weten dat je bang wordt, maar toch moeten kijken. Freaky film, brr… Na een abrupt einde van de film zijn we naar bed gegaan. Natuurlijk niet nadat ik nog geïrriteerd was geraakt door ibu. Die kwamen namelijk thuis toen wij in de huiskamer film zaten te kijken (waar ik naar moest luisteren om hem te volgen, want Indonesische ondertiteling) en toen zette ibu de tv aan zonder ernaar te kijken. Op zich niet erg, zou je denken, maar de speakers zijn kapot. Daardoor is het volume zo hard dat je het aan de overkant van de straat nog kunt horen, zelfs als je binnen zit. Als ze tenminste had gekeken, maar nee… Oké, ik val in herhaling. Sorry! Welterusten!