Dag 9 in Temboan

Om 08:00 werd ik wakker. Om 09:00 zouden we naar de SMP (Sekolah Menengah Pertama = de onderbouw van de middelbare school) gaan voor Brain Gym. Dat duurde maar heel kort, want waar wij zoiets in Nederland al weken van tevoren plannen, wordt dat hier gewoon op het moment zelf gevraagd. Ook met de oudere studenten was het leuk, maar wel anders dan met de kleintjes. Deze jongeren denken nou eenmaal meer aan wat anderen van hen denken, dat is hetzelfde als in Nederland. Het ging dus wat gemoedelijker, maar was wel leuk :)
Daarna naar bapak Harny, want ibu had blijkbaar vanmorgen gevraagd waarom we allemaal naar de school moesten. Ze had liever dat de meisjes in huis waren gebleven om haar te helpen met het huishouden. Hallo, we komen hier in Temboan voor school hoor, je hebt geen gratis hulp in de huishouding gewonnen ofzo! We zorgen zelf voor ons ontbijt en we ruimen onze rommel netjes op, dus ik denk dat dat wel genoeg is. Bovendien eet en drinkt ze ONS eten en drinken op. Oh, ze heeft het geleende geld ook nog niet terug gegeven. Sjongejonge.. Laat ik er maar niet weer een chagrijnig verhaal van maken, maar ik denk dat jullie mijn frustratie wel kunnen begrijpen!
Geluncht in een huis vlakbij dat van bapak Harny. Er stond vleermuis op het menu, ‘Batman’, aldus de studenten. Ik durfde het toch nog niet aan, haha. De halve middag hebben we vervolgens gechilld bij bapak Harny. Lekker met zijn allen in de slaapkamer van de jongens, sommigen hebben geslapen, maar ik heb Avatar (de tekenfilm) gekeken op de laptop van Gren. Broeder Valerianus (onze begeleider die te veel en te snel praat) en ibu Filly waren in Kasuratan en de studenten daar hadden naar ons gesmst dat ze hierheen kwamen. Nee, niet weer! Uiteindelijk bleek het om een grap te gaan. Ha ha ha… Leuk hoor, haha.
Na onze luie middag, om 16:30, hebben we nog wel interventies gedaan bij oma LBP en Sandrina. In de avond bleek dat er nog een paar huizen in het dorp waren waarvan we de familie nog niet gesproken hadden. Daar zijn we nog heen gegaan en toen werden we al geroepen voor het eten. De penderita (die soort pastoor) wachtte op ons bij onze gastheer waar we zouden eten. Die was namelijk jarig en had een soort Ibadah aangevraagd geloof ik. Hij werd 43 jaar, was niet aan hem te zien. Maar bij deze meneer was het juist zo dat hij er ouder uit zag. Leeftijden inschatten is hier zo lastig! Mensen lijken hier heel oud of heel jong, maar niet op hun daadwerkelijke leeftijd. We hebben lekker gegeten, er was zelfs een toetje vandaag! Een soort karamel/chocolade pudding. Er was ook Coca-Cola, mmm! Van die kleine dingetjes die thuis zo vanzelfsprekend zijn, maar hier mijn dag echt goed maken. De dochter uit het huis had een zoontje van 6 maanden, superschattig! Die nog eventjes vastgehouden, want er moesten natuurlijk foto’s gemaakt worden van de kleine met de bule. Na het eten heb ik nog info verzameld bij 1 huis, samen met Tiffany en Gren en zijn we bij het huis van bapak Harny op de rest gaan wachten. Andrew en Meriel kwamen al snel, maar Meyti en Ati lieten lang op zich wachten. Op een gegeven moment stuurde bapak Harny ons naar huis en toen bleken de meiden al lang daar te zijn! Ik heb nog een grammaticalesje van Meyti gehad over al die verrekte voor- en achtervoegsels in het Indonesisch, maar snapte er niet veel van, hihi. Daarna zijn we maar gaan slapen, weer een dag voorbij!