Dag 3 in Temboan

Om 7 uur ben ik wakker geworden. Ik had geen wekker gehoord, maar Kun Tua was via de intercom aan het omroepen over Tiffany’s telefoon. De hoofden wilden hem vandaag gaan zoeken. Toen kwam er ineens een berichtje van Andrew (één van de studenten en onze groepsleider) dat de telefoon bij bapak Harny was afgegeven! Blijkbaar in het huis van een blinde opa gepakt door zo’n man. Maar gelukkig is hij weer terecht! Haar simkaart is alleen wel weg geloof ik, of haar beltegoed was op. Bapak Harny heeft hiervoor gezorgd, hij is wel heel aardig voor ons en hij is heel grappig. Althans, hij maakt veel grapjes, maar die begrijp ik niet. De studenten lachen wel veel om en met hem, dus het zal wel goed zijn, haha. Hij klinkt ook gewoon grappig.
Voor het ontbijt vandaag even geen rijst voor mij. Ik heb lekker brood en thee op. Ibu had ook gekookt, dus natuurlijk moesten we daarvan ook nog eten. Rijst met ikan pedis, maar ik had alleen wat van de saus over mijn rijst gegoten. Jawel, twee keer ontbijt vandaag en toch rijst, haha. Daarna kwamen de jongens weer naar ons om te ontbijten. Ik heb weer een nieuwe vrucht geproefd, ik ben de naam vergeten. Het smaakt naar appel, maar wel iets zuurder. Er lagen ook een paar avocado’s en die hadden de jongens gepureerd en er wat palmsuiker doorheen gemengd. Dat was heel lekker! Lekker op een sneetje brood gegeten.
Ik had me even snel gewassen, maar de meiden wilden echt douchen, dus rond 11:00 zijn we begonnen. Het voelt alsof er al een halve dag voorbij is, haha. Om kwart voor 12 hadden we pas 2 huizen gedaan. De studenten moeten ook een lijst invullen met wat elke familie verdient, waar hun huis van is gemaakt, familiegegevens, aantal en soort bomen dat ze hebben (99% van de mannen hier is boer), of ze een wc hebben, drinkwater, etc. We gingen op zoek naar een opa en oma die we dinsdag hadden gesproken, want oma heeft last van lage rugklachten. Toen werden we geroepen dat we bij een huis binnen moesten komen. We dachten dat de opa en oma daar misschien woonden, maar blijkbaar was dat het huis van de familie waar we vandaag zouden lunchen! Oké, een vroege lunch vandaag dus. Het voelt hier alsof ik de hele dag door eet. Als het zo doorgaat, weeg ik 30 kilo meer als ik naar huis kom! Dat is niet de bedoeling, dus misschien maar een beetje gaan sporten als ik terug ben in Woloan. Hier is het veel te heet en lopen we veel, dus voor nu moet ik maar even genoegen nemen met die lichaamsbeweging.
In de middag gingen we langs Sandrina, het meisje dat in Sayap Kasih heeft gewoond. Haar ouders waren er alleen niet, dus zijn we maar weer weg gegaan. We vonden de opa en oma die we in de ochtend ook al wilden bezoeken. De studenten hebben een onderzoek gedaan, maar de rug zelf niet echt meegepakt. Apart… Ik heb nog wat suggesties gedaan en uiteindelijk heb ik oma wat oefeningen gegeven die ze kan doen voordat ze ’s morgens uit bed komt.
Toen was het weer tijd voor de siësta, haha. We hebben denk ik 2,5 uur gerust. Ik heb Andrew meegeholpen met een kaart van het dorp. Die moeten de studenten ook maken. Hierna nog Sudoku gespeeld op mijn hippe Nokia, haha. Er zit helaas geen Snake op… Na onze welverdiende rust zijn we naar de oma gegaan die een CVA heeft gehad, oma Dorien. Weer een Nederlandse naam! Veel ouderen hebben hier namen die van het Nederlands afstammen, bijvoorbeeld Jultje, Jantje, Neltje, Sientje, etc. Zij is een beetje bang voor dokters. Ja, mensen denken hier dat wij dokters zijn, haha. Ik heb bij oma Dorien de bloeddruk gemeten, die was heel hoog! Toen zijn we ook nog naar Sandrina terug gegaan en hebben we haar opgemeten omdat we een rollator voor haar gaan maken.
Daarna waren we klaar en gingen we naar het huis, om te eten. Eerst even lekker gedoucht. Toen moest ik blijkbaar nette kleren aan, want we gingen naar een Ibadah, een gebedsdienst. Hmm, hier had ik niet echt op gerekend. Ik ging samen met Gren, één van de jongens, want blijkbaar moeten een jongen en meisje samen gaan en mogen 2 meisjes of 2 jongens niet samen gaan. En met Gren, omdat hij ook katholiek is, net als ik en de rest is protestant. Alleen Meriel is weer iets anders: Pantekosta. Geen idee wat dat allemaal inhoudt. Het is het makkelijkst om hier te zeggen dat ik katholiek ben, dat ben ik eigenlijk ook. Maar het is voor mensen hier moeilijk om te begrijpen dat er ook landen zijn waar het geloof niet zo’n grote rol speelt, zoals in Nederland. Voor elke maaltijd wordt hier ook gebeden, dat hoort er nou eenmaal bij. Ik vind het niet erg en hou me rustig :)
Ik ging dus met Gren naar die Ibadah, dat is gewoon ergens in het dorp bij mensen thuis die in vaste groepen (kolom) zijn verdeeld. Daar bidden ze samen en zingen ze en lezen de bijbel. Ook wordt er bij elke Ibadah geld gegeven voor de kerk. Het meeste geld dat ik hier uitgeef, gaat geloof ik naar de kerk, haha. Maar dat is elke keer maar 30 cent omgerekend. Ik geef maar gewoon wat andere mensen ook geven, maar mijn kleine geld raakt hier een beetje op. De meeste mensen geven iets van 5000 Rp in de kerk. Helaas zaten Gren en ik in de kolom waar Kun Tua en ibu Kun Tua ook in zaten, dus er werd weer met me gepronkt. Grrrr... Na de Ibadah lekker thee gedronken en gingen ze langs met cakejes, lekker! We hadden dus nog geen avondeten op, dus dat ging er wel in.
Daarna heb ik met Gren gewacht tot de rest ook klaar was. Alvast naar bapak Harny gegaan, want alleen Meriel en Ati (omgedoopt tot Tom en Jerry, want hij plaagt haar schijnbaar altijd) waren er nog niet. Toen gingen we eindelijk eten. Weer bij een familie in het dorp. We hebben wel lol samen gelukkig. Morgen naar het strand, heb er echt zin in! Iedereen wel, geloof ik.
Na het eten terug naar het huis, lekker pyjama aan en geluisterd naar de meiden die aan de telefoon waren met hun klasgenoten. Iedereen mist elkaar wel, is wel mooi om te zien. Ze zullen wel blij zijn als we terug zijn in Tomohon!