Zonsopgang en markt

Amai, wat was het vroeg vanmorgen! Deze keer werd ik dus wel wakker van de wekker. Niet zo gek, want het was 03:45 toen die afging. Poehpoeh, je moet er wat voor over hebben om een spectaculaire zonsopgang mee te maken. Internet deed het nog steeds niet, maar ik zag wel dat mama had gesmst. Ze maakte zich een beetje zorgen geloof ik. Natuurlijk meteen terug gesmst: nee, er is niks aan de hand. De wifi werkt gewoon niet… Ik baalde zelf ook wel als een stekker hoor, maar er is helaas niks aan te doen. Ik denk dat ik in Tomohon eventueel wel naar een soort internetcafé zou kunnen gaan, maar ik zou niet weten waar.
Au, het was echt vroeg. Ik had maar 4 uurtjes geslapen, want heel vroeg naar bed gaan is niks voor mij. Maargoed, vooruit met de geit! Ik had met Ockly afgesproken dat ik hem om 4 uur zou bellen, want hij zou me ophalen en anders zou hij zich zeker verslapen. Hij klonk verrassend fit aan de telefoon, maar dat kan ook zijn omdat ik zelf nog zo duf was als een konijn, haha. Ik heb me maar een beetje warm aangekleed, een zomerjas aangedaan dus. En lekker een trainingsbroek aan! Mijn lange was nog niet droog, dus maar een driekwartsbroek aangedaan. Het zou toch wel meevallen buiten? Om half 5 ben ik naar buiten gegaan, mijn gezicht ingesmeerd deze keer en gewapend met een flesje water en een zakje dropjes. Die had ik van Kathy als afscheidscadeau gekregen in mijn survivalpakketje! Oh, het hek van de tuin is dicht. Ik wist niet eens dat hier een hek stond! Ik heb geprobeerd het open te maken, maar het was echt pikdonker buiten. Straatverlichting is hier amper/niet, dus ik zag geen hand voor ogen. Toen ben ik maar over het hek geklommen! Als ik dan toch avontuurlijk bezig ga zijn vandaag, begin ik er maar meteen mee, haha. Het had alleen wel geregend en ik zag niks, dus het was echt iets voor mij geweest als ik was gevallen of zoiets. Maar dat is dus gelukkig niet gebeurd!
Ockly was er natuurlijk nog niet, dus heb ik maar staan wachten. Op een gegeven moment ging ik alvast zijn kant op lopen, maar 20 seconden nadat ik daaraan was begonnen kwam hij er al aan. Op naar het verzamelpunt! Dat was een ziekenhuis in Tomohon, vlak voor het culinaire centrum. Weten jullie nog, het culinaire centrum van Tomohon, waar je nergens eten kunt vinden? Anyways, we kwamen aan (maar 5 minuten te laat!) en alleen pak Rolly was er nog maar. Haha, zo typisch! Ik denk ook dat hij expres 5 uur had gezegd, hij moet natuurlijk geweten hebben dat iedereen te laat zou komen. Alfreds, de fysio, zou meegaan en een broeder die ook op de school werkt. Broeder Isodorius heet hij geloof ik. Pak Rolly ging ze allemaal bellen en de broeder kwam al snel daarna aan. Alfreds sliep nog schijnbaar, die nam zijn telefoon niet op. De studenten kwamen op zijn elfendertigste aankakken, haha. Ik denk dat de laatste er om 05:25 was! Uiteindelijk was dat ook Alfreds, die was toch nog ontwaakt uit zijn schoonheidsslaapje! Toen gingen we op weg. Pak Rolly zei dat het 2 km was, dus valt reuze mee! Er reed een blauwe bus langs en de broeder en Alfreds kenden die chauffeur volgens mij, want even later hadden ze geregeld dat de chauffeur ons naar de Gunung Mahawu zou brengen. Er waren een paar studenten op de motor, dus een deel ging daarop naar boven en een ander deel met de bus. Ik heb dus een blauwe bus genomen, maar nog niet alleen! Het zat nog best comfortabel, maarja, ik zat wel voorin. We hebben er denk ik een kwartier over gedaan om bij de voet van de Mahawu te komen en nog eens 10 minuten om 'bovenaan' te komen. Dat tussen aanhalingstekens, omdat je lopend helemaal bovenaan moest komen. Maar kunnen jullie nagaan hoe lang het lopend zou hebben geduurd! Ik denk dat we dan pas midden op de ochtend aan waren gekomen!
Het laatste stukje moesten we lopen, maar het was meer klimmen. Zo steil! Ik mag wel aan mijn conditie gaan werken, want poeh, wat was het zwaar.. Wel waren er meer dan genoeg studenten die het slechter hadden dan ik en volgens mij duurde het 10 minuten voordat iedereen boven was. Tegen die tijd was ik er gelukkig al wel en stond ik al foto's te maken vanaf het platform. Dat was een uitkijkpunt vanwaar we Tomohon konden zien en de Lokon en nog wat steden en dorpen in de buurt. De zon was al een stukje op, maar dit was niet goed te zien omdat het nogal bewolkt was. Jammer van die zonsopgang dus, maar ik vond het uitzicht alsnog schitterend! Hier hebben we weer heel veel foto's gemaakt, maar alle studenten hadden het koud, dus gingen we maar lopen. De Mahawu is dus ook een vulkaan, maar de laastste uitbarsting was in de jaren '50. We stonden dus op de rand van de krater. Beneden was het wit en we konden duidelijk de zwavellucht ruiken. Rondom de krater was een pad aangelegd, dus het hele rondje mag gewoon gelopen worden. Dit gingen wij dus ook doen, enthousiaste fysiotherapie-studenten zijnde! Althans, ik was enthousiast, de rest had het alleen maar koud en wilde volgens mij zo snel mogelijk weg daar, haha. Toch was het wel gezellig. Ik heb nog met wat andere studenten kunnen praten en een paar mooie foto's kunnen maken. Aan de andere kant van de krater stond nog een platform. Vanuit hier zagen we Manado, wat helemaal niet ver weg leek, en Bunaken. Dat is een eiland ten noorden van Manado en het is heel bekend bij duikers. De onderwaterwereld schijnt hier prachtig te zijn! Mijn buurman in het vliegtuig zei dat het mooier is dan The Great Barrier Reef in Australië! Ik ben niet bekend in de duikwereld, maar ik weet wel dat dat een enorme hotspot is, dus kun je nagaan wat er hier te zien is! Ik wil hier zeker een keer gaan duiken! Maar dat wordt hopelijk een ander verhaal hier op deze blog.
Toen we op het andere platform waren, werd het wel heel erg bewolkt en aangezien wij tussen de wolken zaten, werd ons zicht wat minder. Toen zijn we dus teruggelopen naar het begin. Ik kreeg nog een broodje van pak Rolly, was ik natuurlijk vergeten mee te nemen.. Het was een heel zoet broodje, ik heb er niet achter kunnen komen wat voor vulling erin zat, maar het was wel lekker! Beneden aangekomen en een paar foto's van de afdaling rijker, moesten de studenten even bijkomen. Stelletje luiwammesen, haha. Ik heb dropjes uitgedeeld en ze vonden het allemaal lekker zeiden ze. Met de motoren en scooters zijn we naar beneden gereden, waar het landschap echt heel mooi was. Glooiende akker, zo ver het oog reikte, haha. Even alle gekheid op een stokje, het was echt mooi. Hoewel het er allemaal gewoon uitzag als de akkers in Nederland, heeft het toch iets speciaals als ze op een berghelling liggen. Weer tijd voor foto's dus! Hier namen we weer de bus, want we zouden naar de traditionele markt van Tomohon gaan. Daar kwamen we om een uurtje of 8 aan denk ik en het was al best druk. Ze verkochten er bloemen en fruit en het was allemaal best te doen. Totdat... We bij de 'vleesafdeling' aankwamen. Het begon er al mee dat er een kooi met 5 of 6 hondjes op de grond stond en een man met een grote stok ernaast. Als die hondjes gingen rondlopen of naar elkaar toeliepen, porde die man met de stok in de kooi. Ik vond het zo zielig! Ik kon wel janken! Met mama had ik thuis al filmpjes gezien van de markt, dus ik wist al een beetje wat ik kon verwachten. Ik ben blij dat ik die mentale voorbereiding al heb gehad, anders was ik daar spontaan in janken uitgebarsten denk ik. Het rook er niet echt fris, op zijn zachtst uitgedrukt. Op de grond waren natuurlijk de resten die op de grond waren gevallen allemaal vertrapt en daardoor aangekoekt. En er waren veel vliegen! Omg... Maar de stank en aanblik waren het ergste. Gelukkig kan ik goed tegen ingewanden en bloed, want alle onderdelen van een dierlijk lichaam heb ik wel ergens zien liggen. Ze verkochten dus hond, maar ook slang, muis, vleermuis en rat. Toch ook nog wel kip en varken hoor, zoals 'normaal'. Alle dieren werden daar schoongemaakt, gesneden en afgewogen. Verschrikkelijk.. Als ik daar nog een keer kom, dan koop ik wel een bloemetje ofzo!
Ik heb op de markt nog gezocht naar durian, want dit wil ik echt proeven! Helaas zag ik het nergens liggen. Pak Rolly had ook meegekeken en hij zei dat ik het dan misschien beter in de middag een keer kon kopen, want dan staan er veel mensen op straat die durian vanuit hun kofferbak verkopen. Oké dan, doen we dat een keer.
Pak Rolly moest aan het werk in het ziekenhuis en we hadden alles gedaan waarvoor we waren gekomen, dus ik ben nog even mee gegaan naar het huis van Ockly en Eristo om foto's op hun laptop te zetten. Deze keer had ik het kabeltje van mijn camera meegenomen. Een paar van hun klasgenoten nodigden ons uit voor een ontbijt en gingen samen koken. Ik heb nog een beetje film gekeken met Ockly. Nou ja, hij heeft eigenlijk geslapen, haha. Daarna gingen we naar het huis van Meydi om te eten. Daar waren ook een paar meisjes, dus die kon ik eindelijk ook een beetje leren kennen. Ik was wel moe en begon in te kakken, ze begonnen zelfs de draak met me te steken. Ja hoor jongens, ga jullie gang maar hoor, haha. Ik heb wel gekeken hoe ze stonden te koken. Zo wil ik ook leren koken, het leek zo makkelijk allemaal! En koken is voor hun geloof ik een soort tweede natuur. Ze hadden kip en vis gemaakt (tidak pedis - niet heet) voor mij en sayur. Het was best lekker, maar ik had echt totaal geen honger. Heb wel netjes mijn bord leeg gegeten hoor :) Na het eten hebben we nog wat gekletst en elkaar wat beter leren kennen. Meydi is een stel met een klasgenoot, ik ben haar naam even vergeten. En dan heb je een meisje, Meythi, en zij heeft verkering met een jongen van wie ik de naam ook vergeten ben, haha. Het zijn ook zulke moeilijke namen. Maar die waren er dus, en dan had je nog Stella, Fanny en later kwam Nina. Ze stelden heel veel vragen over Nederland en school en mijn familie. En ze maken graag grapjes. Wel willen ze allemaal graag naar Nederland komen en dan bij ons thuis slapen, haha. Ik heb al gezegd dat dat niet gaat passen, haha. Daarna deed Meydi nog een dansje op een liedje van Psy, die gekke Koreaan van Gangnam Style. Hij deed het best goed en ik heb het gelukkig mogen filmen, haha. Daarna wilden Ockly en Eristo slapen, dus Ockly heeft mij eerst terug gebracht naar Woloan.
Ze waren hier nog steeds aan het klussen in huis, ik weet niet waar ze allemaal mee bezig zijn. In ieder geval is een van de slaapkamers beneden nu buiten gebruik en is Jenni volgens mij even naar de slaapkamer van haar ouders verhuisd, Die zijn nu toch niet thuis. Neel zei trouwens dat het wel beter ging met pak Leo. 's Middags was ik in de keuken toen er ineens allemaal berichten binnen kwamen. Woehoe, internet doet het dus weer! Meteen alles checken natuurlijk. Toevallig had papa net een berichtje gestuurd, want hij was net thuis van de nachtdienst. Lekker even met papa geappt voordat hij ging slapen dus. Toen mijn internet het weer deed, ben ik voor mijn gevoel de rest van de dag bezig geweest met het lezen van berichten en mailtjes en het accepteren van de studenten op facebook, haha. Jullie zullen tegen deze tijd al wel wat foto's voorbij hebben zien komen.
In de avond heb ik geskyped met oma Renie en Inge, het was fijn om jullie te zien, maar wel jammer dat ik jullie niet kon horen! Ik heb dus maar een beetje verteld en als ik iets vroeg, knikte of schudde oma haar hoofd als antwoord, haha. Of Inge appte wat ze wilden zeggen. Ja, zo kan het natuurlijk ook :) Ook nog even met Frieda en Raymond geskyped en daarna met papa en mama. Was echt gezellig en ik was wel opgelucht om weer internet te hebben. Ondertussen was Dennis ook thuis gekomen van het werk, maar toen wij een poging deden toch skypen, lukte het ineens niet meer. Balen.... Gelukkig kon ik wel gewoon whatsappen, dus dat was tenminste iets. Voor mijn gevoel heb ik Dennis al heel lang niet meer gesproken. Hopelijk morgen, op papa's verjaardag! Als ik internet heb, gaan we proberen te skypen als de oma's er zijn. Dan kan ik oma Jo eindelijk laten weten dat het goed met me gaat en dat ze zich geen zorgen hoeft te maken om mij. Ik loop niet in 7 sloten tegelijk :) Die heb je hier niet eens, wel sawa's, haha.
Aan het eind van de avond nog wat gelezen en toen lekker gaan slapen.
Sleep tight, don't let the bedbugs bite (again)!