Sightseeing

In Indonesië kennen ze dus geen kou dacht ik. Nou, ik heb het geweten! Midden in de nacht werd ik wakker en had ik het koud. Toen nog maar een trainingsbroek aangedaan over mijn legging heen. Toen ging het gelukkig weer. Verder heb ik deze eerste nacht wel lekker geslapen. Wel hoor ik het verkeer hier heel goed, want mijn slaapkamer is aan de voorkant van het huis, naast de weg dus. Er zit wel een raam in, maar naast het raam is een soort rooster. Dat kun je niet verstellen en is gewoon open. De ventilatie is in ieder geval goed hier! Overdag staat de voordeur ook gewoon open als er iemand thuis is en op de overloop zitten ook ramen, maar zonder glas. Er is dus ook geen airco nodig.
Maar oké, het is dus zondag. Dat betekent: naar de kerk! Ik hoefde niet mee hoor, maar ik had tegen Ginny gezegd dat ik wel wilde zien hoe dat hier gaat. De dienst begon om 9 uur, dus we zijn om klokslag 9 uur bij het huis vertrokken, haha. We gingen met de auto, terwijl het nog geen 5 minuten lopen is. Maarja, met twee van die kleine kindjes is dat wel handiger. Michelle had ik dus al gezien, zij is 2,5 jaar. De oudste, Mikaela, is 3,5. Die zag ik voor het eerst. Ook de man van Ginny, die geloof ik Mikael heet, (wat een variatie!) heb ik ook voor het eerst ontmoet, Hij is ook heel aardig en spreekt goed Engels. Zij hebben mij vandaag dus mee op sleeptouw genomen.
Toen we bij de kerk aankwamen, zat deze blijkbaar al vol, want naast de kerk was een afdak waaronder al heel veel mensen zaten en voor de kerk hetzelfde verhaal. De man van Ginny pakte dus een paar stoelen voor ons, zodat we erbij konden gaan zitten voor de kerk. Het was heel interessant om te zien, want ik verstond natuurlijk niks van de dienst zelf. De vrouwen waren allemaal heel netjes gekleed, met torenhoge hakken, nette make-up, etc. Ook werd hier door de bezoekers mee gezongen met de liederen. Heel anders dan bij ons in de Biesdonk!
De dienst zelf duurde ongeveer een uur, maar met de communie erbij duurde het een kwartiertje langer. Zo druk was het dus! Na de dienst heb ik nog een kaarsje aangestoken voor opa, opa en Sonja en wat foto's gemaakt. Hierna wilden wat vrienden van Ginny en haar man mij ontmoeten, dus heb ik me even voorgesteld en daarna gingen we naar huis. Het was een soort siësta denk ik, want om 1 uur 's middags zouden we vertrekken naar wat toeristische plaatsjes. Erg lief dat ze me uitgenodigd hadden om met hen mee te gaan!
Michelle had een driftbui en wilde haar mooie kerkjurkje niet uitdoen, dus uiteindelijk zijn we om kwart voor 2 vertrokken zonder haar. Tja, zo gaan die dingen blijkbaar..
We hebben een vriend opgehaald, Steven heet hij, maar je spreekt het uit als Stefan. Toevallig :) Ook hij spreekt best goed Engels, dus ik moet erop gaan letten dat ik niet te snel naar het Engels ga schakelen als ik iets niet weet in bahasa. Daarom heb ik maar wel gezegd dat ik het graag wil leren, dus dat ze me moeten verbeteren als ik iets fout zeg. We gingen naar een 'pray-hill', een berg waar mensen komen om te bidden. Wij gingen niet om te bidden, maar voor het uitzicht :) Echt zo mooi! Ik zal proberen wat foto's te plaatsen. Op de berg stonden ook beelden die de kruisiging en wederopstanding van Jezus lieten zien. Het was echt heel mooi allemaal en zo ontzettend groen! Dit ga ik nog vaak zeggen denk ik, haha. Na het maken van heel veel foto's, zijn we wat gaan eten en drinken. Lekkere teh manis (zoete thee) en pisang goreng (gebakken/gefrituurde banaan)! De pisang goreng ziet er heel anders uit dan bij ons, want wij hebben van die 'bolletjes' en hier zijn het plakken. En er zit denk ik een ander beslag omheen. Natuurlijk moest er ook sambal bij gegeten worden, ze eten hier super-pedis! Ik heb het wel geproefd, maar toen merkte ik niks meer van de banaan. Dat vond ik zonde, dus verder maar gewoon zonder saus gegeten :) Ondertussen hebben we een beetje gepraat en heb ik ze wat beter leren kennen.
Toen we uitgepraat en -gekeken waren, zijn we doorgereden naar de volgende hotspot: Danau Tondano, ofwel het Tondano-meer. Natuurlijk moesten we eerst even eten, want die pisang goreng was nog maar een tussendoortje! Vlakbij het meer hebben we in een rumah makan (eethuis) lekker gegeten. Ik heb weer van alles geprobeerd wat ik niet kende, zoals kelapa muda! Heer-lijk! Lekker fris :) Je krijg een jonge kokosnoot geserveerd, waarvan een 'kapje' afgesneden is, zodat je een soort deksel hebt. Als je dat deksel eraf haalt, zit de noot helemaal vol met fris sap. Zo lekker! De Indo's gooiden er natuurlijk een hele berg suiker in, maar ik vond het zo ook al lekker. Je drinkt dus wat sap op en verder schraap je de kokos van de schil. Mmm, terwijl ik dit schrijf krijg ik weer zin in kelapa muda! Ook hadden we gegrilde mais en sate komboli (geloof ik). Dit is sate met stukjes schelpdier eraan. Niet helemaal mijn ding, het was best taai. Deze mensen eten niet zo vaak vlees volgens mij, ik heb alleen nog maar vis gezien!
Na het eten reden we langs het meer en het is echt gigantisch. Jammer dat je niet echt ergens aan de rand kunt zitten ofzo, want het loopt allemaal nogal steil af en aan de oever staan volop huisjes op palen. Ik denk dat de bewoners leven van de visserij. Toen gingen we naar huis en eer dat we thuis waren, was het al donker. Toen heb ik nog gezellig met de halve familie geskyped en daarna ben ik maar gaan slapen. Het was een leuke, maar vermoeiende dag!